MACT within six months of the occurrence of the accident (vide Section 166(3) of the M.V.Act, 1988)

As per Motor Vehicle (Amendment) Act, 2019, which came into force with effect from 1.4.2022, the application to be filed within six months of the occurrence of the accident (vide Section 166(3) of the M.V.Act, 1988).

Applicant can file accident claims wherever he lives: Punjab and Haryana high court

 has made it clear that there is no bar in filling a claim petition where the claimants in motor accidents cases reside at the time of filing of the petition.

Hyper-technical approach in such matters can hardly be appreciated. There is absolutely no bar in filing a claim petition where the claimants reside at the time of filing of the petition. In such cases, there is absolutely no prejudice which is being caused to any party,” HC has observed.

Justice Alka Sarin passed these orders while allowing an appeal filed by parents of a Chandigarh-based young boy who had lost his life in a road accident in another state.

Claimants had challenged the October 29, 2018, orders passed by the Motor Accident Claim Tribunal (MACT), Chandigarh had dismissed their plea for accident claim on the ground of jurisdiction.

The son of the claimants, Pranav Vishal Garg, had died in a motor vehicular accident which took place on September 14, 2004, in Uttar Pradesh. He was hit by a truck. After the incident, the family had started residing in Chandigarh.

When the parents filed a petition at Chandigarh tribunal seeking claim for the accident, it was strongly contested by the insurance company and other respondents on the ground that the tribunal did not have territorial jurisdiction to entertain and try the petition. It was contested that neither the accident took place in Chandigarh nor the claimants were residing in Chandigarh.

On the basis of the pleadings of the parties and the evidence on the record, the tribunal dismissed their plea on the ground of jurisdiction

The parents had approached the HC. After hearing both the parties, the HC observed that in view of the fact that the appellants had produced ration card which was issued in Chandigarh and the tribunal has not recorded any finding regarding any prejudice being caused to the respondent, the tribunal fell in error in returning the petition. HC has remanded back the matter to Chandigarh tribunal to decide the issue a fresh within six months.

Recently, The Bombay HC ruled that passport renewal can’t be denied due to the pendency of the criminal case and permission of court is not required for this purposez

The bench of Justices S.V. Gangapurwala and Madhav J. Jamdar was dealing with the case where the Petitioner had applied for renewal of the Passport. Said application is not being entertained for the reason that the Petitioner should obtain a permission from the Court where a criminal case is pending against the Petitioner.

Mr. Vivek Kantawala, Counsel for the Petitioner submitted that for renewal of the Passport, permission from the Court where a criminal case is pending against the Petitioner is not necessary. 

It was submitted that if a criminal case is pending, then the only limitation would be, the Petitioner can not travel abroad without the permission from the Court where a criminal case is pending against the Petitioner.

Mr. D.P. Singh, Counsel for the Union relied upon and Section 6.2 (f) of the Passport Act, 1967, to conclude that the Petitioner has to obtain a permission of the Court where criminal case is pending against the Petitioner for the purpose of issuance of the Passport. It will be a case of issuance of the Passport and not renewal of the Passport.

The issue for consideration before the bench was:

Whether the petition filed by the petitioner for the renewal of the passport could be accepted?

Law Trend

For Passport Renewal Permission of the Court Where Criminal Case is Pending Not Required: Bombay HC

 Mehak Dhiman

11 hours ago

Recently, The Bombay HC ruled that passport renewal can’t be denied due to the pendency of the criminal case and permission of court is not required for this purposez

The bench of Justices S.V. Gangapurwala and Madhav J. Jamdar was dealing with the case where the Petitioner had applied for renewal of the Passport. Said application is not being entertained for the reason that the Petitioner should obtain a permission from the Court where a criminal case is pending against the Petitioner.

Mr. Vivek Kantawala, Counsel for the Petitioner submitted that for renewal of the Passport, permission from the Court where a criminal case is pending against the Petitioner is not necessary. 

It was submitted that if a criminal case is pending, then the only limitation would be, the Petitioner can not travel abroad without the permission from the Court where a criminal case is pending against the Petitioner.

Mr. D.P. Singh, Counsel for the Union relied upon and Section 6.2 (f) of the Passport Act, 1967, to conclude that the Petitioner has to obtain a permission of the Court where criminal case is pending against the Petitioner for the purpose of issuance of the Passport. It will be a case of issuance of the Passport and not renewal of the Passport.

The issue for consideration before the bench was:

Whether the petition filed by the petitioner for the renewal of the passport could be accepted?

Join LAW TREND WhatsAPP Group for Legal News Updates-Click to Join

High Court stated that in view of the fact that petitioner is already issued a Passport earlier and the Petitioner would be seeking renewal of the Passport and the said application is pending with the Respondent, the bench directed the respondent to process the application of the petitioner for renewal of the Passport without insisting for permission of the Court, where a criminal case is pending against the Petitioner.

Case Title: Abbas Hatimbhai Kagalwala v. The State of Maharashtra and Anr.

Bench: Justices S.V. Gangapurwala and Madhav J. Jamdar 

Case No.: WRIT PETITION NO.384 OF 2019

Counsel for the appellant: Mr. Vivek Kantawala

Counsel for the respondent: Mr. D.P. Singh

പൊലീസിന്‍റെ വാഹന പരിശോധന സുരക്ഷിതമായി നടത്തുന്നത് സംബന്ധിച്ച്‌ പോലീസ് - ഗതാഗത വകുപ്പ് അധികൃതര്‍ വ്യക്തമായ മാര്‍ഗ്ഗ നിര്‍ദ്ദേശങ്ങള്‍ പുറപ്പെടുവിക്കണമെന്ന് മനുഷ്യാവകാശ കമ്മീഷന്‍.

പൊലീസിന്‍റെ വാഹന പരിശോധന സുരക്ഷിതമായി നടത്തുന്നത് സംബന്ധിച്ച്‌ പോലീസ് - ഗതാഗത വകുപ്പ് അധികൃതര്‍ വ്യക്തമായ മാര്‍ഗ്ഗ നിര്‍ദ്ദേശങ്ങള്‍ പുറപ്പെടുവിക്കണമെന്ന് മനുഷ്യാവകാശ കമ്മീഷന്‍.ഇക്കാര്യം ബന്ധപ്പെട്ട ഉദ്യോഗസ്ഥര്‍ കര്‍ശനമായി പാലിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് ഉറപ്പാക്കണമെന്നും കമ്മീഷന്‍ ജുഡീഷ്യല്‍ അംഗം കെ. ബൈജുനാഥ് ആഭ്യന്തര - ഗതാഗത വകുപ്പ് സെക്രട്ടറിമാര്‍ക്ക് നിര്‍ദ്ദേശം നല്‍കി.

രണ്ടു മാസത്തിനുള്ളില്‍ ഇക്കാര്യത്തില്‍ സ്വീകരിച്ച നടപടികള്‍ ആഭ്യന്തര, ഗതാഗത സെക്രട്ടറിമാര്‍ കമ്മീഷനില്‍ സമര്‍പ്പിക്കണം. 2021 നവംബര്‍ 5 ന് കോഴിക്കോട് ചെലവൂര്‍ ഗോപിക ഹോട്ടലിനു സമീപം ട്രാഫിക് പോലീസ് വളവില്‍ മറഞ്ഞു നിന്ന് വാഹനങ്ങള്‍ കൈ കാണിച്ചതിനെതിരെ സമര്‍പ്പിച്ച പരാതിയിലാണ് ഉത്തരവ്. സംഭവത്തില്‍ ജില്ലാ പോലീസ് മേധാവിയില്‍ നിന്നും കമ്മീഷന്‍ റിപ്പോര്‍ട്ട് വാങ്ങി. യാത്രക്കാര്‍ക്ക് ബുദ്ധിമുട്ടില്ലാത്ത തരത്തിലാണ് വാഹന പരിശോധന നടത്തിയതെന്നാണ് റിപ്പോര്‍ട്ടില്‍ പറയുന്നത്.

ആത്യന്തികമായി വാഹനാപകടങ്ങള്‍ ഒഴിവാക്കുന്നതിന് പോലീസും ഗതാഗതവകുപ്പും നടത്തുന്ന വാഹന പരിശോധനകള്‍ അപകടങ്ങള്‍ക്ക് കാരണമാകുന്ന അവസ്ഥ ഒരിക്കലും അംഗീകരിക്കാനാവില്ലെന്ന് കമ്മീഷന്‍ ഉത്തരവില്‍ പറഞ്ഞു. വളവില്‍ മറഞ്ഞു നിന്ന് വാഹന പരിശോധന നടത്തുന്ന ശൈലി പലതവണ മാധ്യമങ്ങള്‍ റിപ്പോര്‍ട്ട് ചെയ്ത കാര്യം മറക്കുന്നില്ലെന്നും കമ്മീഷന്‍ ഉത്തരവില്‍ പറഞ്ഞു. നൌഷാദ് തെക്കയില്‍ സമര്‍പ്പിച്ച പരാതിയിലാണ് നടപടി.

മോട്ടോര്‍ വാഹന നിയമപ്രകാരം സബ് ഇന്‍സ്പെക്ടര്‍ റാങ്കും അതിന് മുകളിലുള്ള ഉദ്യോഗസ്ഥര്‍ക്കുമാണ് വാഹനങ്ങള്‍ പരിശോധിക്കാന്‍ നിയമപരമായി അധികാരമുള്ളത്. തിരക്കേറിയ ജംഗ്ഷനുകള്‍, കൊടുംവളവുകളഅ‍, കയറ്റിറക്കങ്ങള്‍, പാലത്തിന്‍റെ മുകളില്‍, ഇടുങ്ങിയ റോഡ് എന്നിവിടങ്ങളില് വാഹന പരിശോധന നടത്തരുതെന്നാണ് ചട്ടം. പതിവ് പരിശോധന വീഡിയോ കവറേജ് നടത്തണമെന്നും നിയമം അനുശാസിക്കുന്നു. പരിശോധന നടത്തുന്ന ഉദ്യോഗസ്ഥന്‍ വാഹനത്തിന്‍റെ അടുത്തേക്ക് എത്തിയാണ് പരിശോധന നടത്തേണ്ടത്. ഒരേസമയം ഒന്നില്‍ കൂടുതല്‍ വാഹനം തടയരുതെന്നും വാഹനത്തിലുള്ള യാത്രക്കാരോട് മാന്യമായി പെരുമാറണമെന്നും നിയമം അനുശാസിക്കുമ്ബോഴാണ് വളവില്‍ ഒളിഞ്ഞ് നിന്ന് ട്രാഫിക് പൊലീസ് പരിശോധന നടത്തിയത്.

The Calcutta HC on Thursday ruled that A complainant in a case U/s 138 of the Negotiable Instrument Act is not a victim as defined U/s 2(wa) of Cr.P.C.

Law Trend

Cheque Bounce: Complainant Can’t Challenge the Order of Acquittal Before Sessions Court- Calcutta HC

 Mehak Dhiman

1 day ago

The Calcutta HC on Thursday ruled that A complainant in a case U/s 138 of the Negotiable Instrument Act is not a victim as defined U/s 2(wa) of Cr.P.C.

The bench of Justice Subhendu Samanta stated that “a complainant in a case arising out of private complaint, who has already provide the right of appeal U/s 378(4) of the Code, can not be permitted to take recourse to Section 372 of the Code.”

In this case, The opposite party initiated a petition of complaint U/s 138 of Negotiable Instrument Act against the petitioner before the Chief Judicial Magistrate. Subsequently, the case was transferred to the Court of Judicial Magistrate 5th Court of Barrackpore. 

After the conclusion of the trial CJM found the petitioner to be not guilty for the offence punishable U/s 138 of NI Act and thereby acquitted the present petitioner under section 255(1) of the Code of Criminal Procedure.

The Additional Sessions Judge, set aside the order of acquittal passed by the Judicial Magistrate and found the petitioner to be guilty of the offence punishable U/s 138 of the Negotiable Instrument Act and convict the petitioner U/s 255(2) of Cr.P.C.

The issue for consideration before the bench was:

1. Whether a complainant in a case U/s 138 of N.I Act is a victim as defined U/s -2(wa) of Cr.P.C.?
2. If the complainant is a victim within the definition of Section– 2(wa) of Cr.P.C., is he entitled to file an appeal invoking the provision to Section – 372 of Cr.P.C. before the court to which an appeal lies against the conviction?

High Court observed that if a complainant of 138 of N.I Act comes under the purview of the definition of victim enumerated U/s 2(wa) of the Cr.P.C he must have a right to appeal before the Court of Sessions against the order of acquittal.

The bench noted that it is pointed out that if it is to be construed that a complainant could also file an appeal to the Sessions Court under Section 372 proviso or to the High Court under Section 378(4) of the Code, it would mean that a complainant in a complaint case would have two remedies and if he chooses the remedy under Section 372 proviso, he could file an appeal as of right to the Sessions Court without leave and if he files an appeal under Section 378(4) of the Code, special leave is required. 

High Court opined that “the lawmakers would not have wanted to provide two remedies to a complainant in a complaint case. The amendment of the Code in 2009 was not with the intention of providing multiple remedies to a complainant. Lawmakers did not confer concurrent jurisdiction on the Sessions Court and the High Court to entertain an appeal by the complainant against acquittal in a complaint case. Thus, a complainant in a case U/s 138 of the Act of 1881 could not challenge the order of acquittal before the Sessions Court under the proviso to Section 372 of the Code and his only remedy is to file an appeal to the High Court with special leave under Section 378(4) of the Code.”

The bench stated that a complainant in a case U/s 138 of the Negotiable Instrument Act is not a victim as defined U/s 2(wa) of Cr.P.C.

High Court opined that a complainant in a case U/s 138 of NI Act is not entitled to file an appeal against acquittal according to the provision of Section 372 of Cr.P.C rather he may prefer an appeal before the High Court invoking the provision of Section 378(4) of the Cr.P.C.

In view of the above, the bench allowed the appeal.

Case Title: Ms. Todi Investors v. Ashis Kr. Dutta & Anr.

Bench: Justice Subhendu Samanta

Case No.: C.R.R. No. – 3587 of 2018

Counsel for the appellant: Mr. Prabhat Kumar Srivastawa

Counsel for the respondent: Mr. Subhamoy Patra

The Karnataka High Court ruled that proceedings under Section 138 of the Negotiable Instruments Act could not be initiated against the wife for “dishonour of her husband’s cheque.” 

Law Trend

Wife Cannot be Made Accused in Cheque Bounce Case For Cheque Issued by Husband: Karnataka HC

 Rajat Rajan Singh

2 hours ago

The Karnataka High Court ruled that proceedings under Section 138 of the Negotiable Instruments Act could not be initiated against the wife for “dishonour of her husband’s cheque.” 

While allowing petitioner Veenashri’s petition and quashing the proceedings against her, a single judge bench of Justice M I Arun stated, “Petitioner cannot be made an accused for dishonour of the cheque issued by her husband, and he alone can be prosecuted for the same.” 

The accused claimed that she, her husband, and her mother-in-law owed a certain sum of money to the respondent-complainant, and that in order to discharge the legally enforceable debt, a cheque was issued in favour of the respondent, which was dishonoured. 

The respondent filed a private complaint under Section 138 of the Negotiable Instruments Act of 1881 against three accused persons, including the petitioner. 

The petitioner claimed that she never signed the cheque that was returned unpaid. She argued that because the documents were only signed by her husband, she could not be prosecuted under Section 138 of the N.I. Act

The bench noted that the accused is not a signatory to the cheque and that it is not a joint account either. 

“The complainant also specifically states in the complaint that accused No.1, the petitioner’s husband, issued the cheque. The three defendants in C.C.No.1220/2018 do not constitute a company, firm, or association of individuals as defined by Section 141 of the N.I. Act “It stated. 

As a result, the petition was granted.

പുതിയ മോട്ടോർ വെഹിക്കിൾ നിയമപ്രകാരം ഇൻഷുറൻസ് കമ്പനി ആദ്യം പറയണം എത്ര രൂപ നഷ്ടപരിഹാരമായി നൽകാൻ സാധിക്കും എന്ന്.

മീഡിയേഷന്റെ മേന്മകൾ

 ഒന്ന് 

മീഡിയേഷൻ സംസാരമാണ്. ശബ്ദമാണ്. കമ്മ്യൂണിക്കേഷൻ ആണ്. ആശയവിനിമയമാണ്. ചോദ്യമാണ്. ഉത്തരമാണ്. 

ആരു തുടങ്ങണം. എവിടെ തുടങ്ങണം

എപ്പോൾ തുടങ്ങണം. എങ്ങിനെ തുടങ്ങണം. എന്നിങ്ങനെയുള്ള ധാരാളം സംശയങ്ങൾക്ക് ഉത്തരം നൽകുന്നത് മീഡിയേഷൻ ആണ്. 

പുതിയ മോട്ടോർ വെഹിക്കിൾ നിയമപ്രകാരം ഇൻഷുറൻസ് കമ്പനി ആദ്യം പറയണം എത്ര രൂപ നഷ്ടപരിഹാരമായി നൽകാൻ സാധിക്കും എന്ന്. 

ഈ സ്വാഗതാർഹമായ തുടക്കം നമ്മുടെ നിയമവ്യവസ്ഥയ്ക്ക് വളരെ ശുഭകരമായ ഭാവി സമ്മാനിക്കുന്നു. 

കോടതിയുടെ സങ്കല്പവും ഇൻഷുറൻസ് കമ്പനിയുടെ ഔദാര്യവും തർക്കവും മനസ്സില്ലായ്മയും എതിർപ്പും കാത്തിരിക്കാതെ ഇൻഷുറൻസ് കവറേജ് ലഭിക്കുന്ന വ്യക്തിക്ക് എത്ര രൂപ ആണ് ലഭിക്കുക എന്നത് വ്യക്തമാക്കാനുള്ള ബാധ്യത ഇൻഷുറൻസ് കമ്പനിക്കുണ്ട് എന്നത് തന്നെ ഒരു പുതിയ തുടക്കമാണ്. 

ഒരു അപകടം സംഭവിച്ചു കഴിഞ്ഞാൽ പോലീസ് എഴുതുന്ന പ്രഥമ വിവര റിപ്പോർട്ട് എന്ന് പറയുന്നത്, വാഹന അപകടം സംബന്ധിച്ച് ലഭ്യമായ വിവരങ്ങളാണ്. 

പോലീസ് സ്റ്റേഷനിൽ നിന്നും ഈ പ്രഥമ വിവര റിപ്പോർട്ട് കോടതിയിലേക്ക് ലഭിക്കുന്നു. 

പുതിയ നിയമ പ്രകാരം അപകടം ഉണ്ടായിക്കഴിഞ്ഞാൽ ആക്സിഡൻറ് ഇൻഫർമേഷൻ റിപ്പോർട്ട് മോട്ടോർ ആക്സിഡൻറ് ക്ലെയിംസ് ട്രൈബ്യൂണിലേക്ക് അയക്കേണ്ടത് ആയിട്ടുണ്ട്. 

ഇപ്രകാരം ലഭിക്കുന്ന എ ഐ ആർ പ്രകാരം ഇൻഷുറൻസ് കമ്പനി എത്ര രൂപയാണ് നഷ്ടപരിഹാരം നൽകാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് എന്ന് അപകടം സംഭവിച്ച വ്യക്തിയെയും അറിയിക്കണം. 

ഇത്രയുമായാൽ കാര്യങ്ങൾ എളുപ്പമായി. 

ഇൻഷുറൻസ് കമ്പനി അറിയിക്കുന്ന പ്രതിഫലം സ്വീകാര്യമാണെങ്കിൽ ഉടൻതന്നെ ആ പണം ലഭിക്കുന്നു എന്നതാണ് ഏറ്റവും സുപ്രധാനമായ നേട്ടം. 

ഈ സംഖ്യ ന്യായവും യുക്തവുമാണ് എന്ന് അറിയുവാൻ ഒരു  അഭിപ്രായം ആരാ മീഡിയേഷനിലെ ന്യൂട്രൽ ഇവാലുവേഷൻ എന്ന നിലയിൽ ഒരു സ്വതന്ത്ര അഭിപ്രായം ലഭ്യമാക്കിയാൽ നിയമപദേശത്തോടൊപ്പം മൂന്നാമതൊരു നിഷ്പക്ഷ മതിയായ വിദഗ്ധന്റെ അഭിപ്രായവും കൂടി ചേർത്ത് വാഹന അപകടം വഴി ലഭിക്കുന്ന നഷ്ടപരിഹാരം സ്വീകരിക്കുവാൻ വ്യക്തികൾക്ക് സാധിക്കും. 

നഷ്ടപരിഹാരം സംബന്ധിച്ചുള്ള നിയമപരമായ സ്ലാബുകളും നിർദ്ദേശങ്ങളും പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്നതും തർക്കം എളുപ്പത്തിൽ പരിഹരിക്കുവാൻ സഹായകമാണ്. 

അപകടവും നഷ്ടപരിഹാരവും മറ്റും സംബന്ധിച്ചുള്ള വിവരങ്ങളോടൊപ്പം നിയമ വ്യവസ്ഥയും കാർക്കശ്യവും ഹെൽമെറ്റ് ധരിക്കേണ്ടതിന്നു 

ള്ള ആവശ്യകത ബോധവൽക്കരിക്കേണ്ടതും സാമൂഹിക പ്രതിബദ്ധത തന്നെയാണ് മോട്ടോർ ആക്സിഡൻറ് എന്ന നിലയിൽ ഒരു മരണം സംഭവിച്ചാൽ 5 ലക്ഷം രൂപ നഷ്ടപരിഹാരമായി അന്ധരാവകാശികൾക്ക് ലഭിക്കുന്നു. 

റോഡിലെ അപകടങ്ങൾ കുറയ്ക്കുന്നതിന് നടത്തുന്ന ശ്രമങ്ങൾ എല്ലാം സാമൂഹ്യ ക്ഷേമ പ്രവർത്തനങ്ങൾ ആയി കരുതി രാജ്യത്തിൻറെ സാമ്പത്തിക നേട്ടത്തിന് ഉപകരിക്കുന്നു എന്ന് മനസ്സിലാക്കുന്നതിന് യുവജനങ്ങളെ സ്കൂളുകളിലും കോളേജിലും മറ്റും സംഘടനകളുടെ നിയമ അവബോധം നൽകേണ്ടത് ആവശ്യമാണ്. 

രണ്ട് വ്യവഹാര നിവാരണം വ്യക്തമായ ഒരു മേന്മയാണ് മീഡിയയിലൂടെ അവസാനിപ്പിക്കപ്പെടുന്ന തർക്കങ്ങൾ കോടതിയിലേക്ക് വീണ്ടും അപ്പീൽ നൽകി തുടരാൻ ആവില്ല എന്ന കാര്യം അതായത് അന്തിമ തീരുമാനം ലഭിക്കുന്നതോടെ കോടതിയിൽ വ്യവഹാരം നടത്തുവാനുള്ള സാധ്യത ഇല്ലാതാവുകയും തുടർ നടപടികൾ ആവശ്യമില്ലാത്തതിനാൽ വ്യവഹാരം കോടതിക്ക് പരിഗണിക്കേണ്ടതായി വരികയുമില്ലാതെ വ്യവഹാരങ്ങളുടെ എണ്ണം കുറയുവാൻ സഹായിക്കുന്നു രണ്ട് പാർട്ടികളും പരസ്പരം ചർച്ച ചെയ്തു വരുംവരായികളും പോരായ്മകളും മനസ്സിലാക്കി അന്തിമമായി തീരുമാനിക്കുന്നത് ആയതിനാൽ ഇവർ നേരിട്ട് കൈക്കൊള്ളുന്ന വ്യവസ്ഥകൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്നതായ മീഡിയേഷൻ തീരുമാനം തുടർന്ന് കോടതിയിൽ വ്യവഹാരമായി തർക്കം ഉന്നയിക്കാൻ ആവില്ല എന്ന നിരീക്ഷണം വ്യവഹാരം നിവാരണത്തിന് സഹായകമാകുന്നു മൂന്ന് രണ്ട് കക്ഷികൾ തമ്മിലുള്ള വിവിധങ്ങളായ തർക്കങ്ങൾ എല്ലാം വിവിധ കോടതികളിൽ നിലനിൽക്കുന്നവ പോലും ഒരു മീഡിയയിലൂടെ സാന്നിധ്യത്തിൽ എടുക്കുന്ന തീരുമാനപ്രകാരം എല്ലാ തർക്കങ്ങളും വ്യവഹാരങ്ങളും അവസാനിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് വ്യവസ്ഥ ചെയ്യുവാൻ സാധിക്കുന്നു എന്നതും മീഡിയേഷൻ മാത്രം സവിശേഷതയായ മേന്മയാണ് അഡ്വാൻറ്റേജ് ആണ്.

4 

ഇരുവിഭാഗവും ഒരുമിച്ചിരുന്ന് മുഖാമുഖം ചർച്ച ചെയ്യുമ്പോൾ കക്ഷികൾക്ക് ലഭിക്കുന്ന ഏറ്റവും വലിയ ഗുണം അഥവാ അഡ്വാൻറ്റേജ് എന്നത് ഇരുഭാഗം അഭിഭാഷകരും തങ്ങളുടെ ന്യായവും യുക്തവും നിയമവും പ്രഖ്യാപിക്കുമ്പോൾ കക്ഷികൾക്ക് തങ്ങളുടെ വ്യവഹാരത്തിന്റെ പോരായ്മകളും ഗുണമേന്മകളും മനസ്സിലാക്കുന്നതിന് ആവശ്യമായ വിവരങ്ങളെല്ലാം ലഭിക്കുന്നു എന്നതാണ് ഇതിൻറെ വളരെ സുപ്രധാനമായ ഒരു നന്മ എന്ന് പറയാം. 

5 

ഒരാൾക്ക് എന്താണ് വേണ്ടത് എന്ന് അയാൾ തന്നെ പറയുന്നതും പ്രഖ്യാപിക്കുന്നതും വഴി സ്വന്തം വ്യവഹാരത്തിന്റെ പരിധി നിശ്ചയിക്കപ്പെടുകയും തീരുമാനം കൈക്കൊള്ളുവാനുള്ള സാധ്യതയും സമ്മതം അറിയിക്കുവാനുള്ള അവസരവും ഇരു ഭാഗത്തിനും ലഭിക്കുന്നു. 

മീഡിയേഷണൽ പങ്കെടുക്കേണ്ടത് തർക്കത്തിന്റെ തീരുമാനം കൈക്കൊള്ളുവാൻ അധികാരമുള്ള വ്യക്തിയാണ്. 

അധികാരം എന്നതിന് വിട്ടുവീഴ്ച ചെയ്യുവാനും പരിഹാരം കൂടുതലായി നൽകുവാനും അധികാരമുള്ള വ്യക്തി എന്നുവേണം മനസ്സിലാക്കുവാൻ

 ഇൻഷുറൻസ് കമ്പനികളുടെ

 നോഡൽ ഓഫീസർമാരായി  നിയമിക്കപ്പെടുന്നവർ  വീണ്ടും ഉന്നത അധികാരികളിൽ നിന്നും അനുവാദം വാങ്ങേണ്ട വിധം അധികാരം ഇല്ലാത്തവ൪ ആയിരിക്കരുത്. 

സ്വന്തം നിലയിൽ തീരുമാനമെടുക്കുവാൻ അധികാരം ഉള്ളവർ മീഡിയേഷനിൽ നേരിട്ടോ ഓൺലൈനായോ പങ്കെടുത്ത് വേണം സെഷനുകൾ പുരോഗമിക്കുക. 

ആറാമത് 

മീഡിയേഷന്റെ മേന്മയായി കാണാവുന്നത് ഒരു കരാറിനെ ഉടനെ തന്നെ പ്രാബല്യത്തിൽ വരുത്തുവാനുള്ള മീഡിയേഷൻ മീഡിയേഷൻ ഉള്ള കഴിവാണ്. 

അതായത് പരസ്പരം സമ്മതിച്ചുകൊണ്ട് കൊടുക്കുവാനുള്ള സംഖ്യ എത്ര ദിവസത്തിനകം കൊടുത്തു തീർക്കാം എന്ന കാര്യവും നിശ്ചയിക്കപ്പെടുവാൻ സാധിക്കുന്നു. 

ഇത് അപേക്ഷകന് ലഭിക്കേണ്ട നഷ്ടപരിഹാരം എത്രയും വേഗം ലഭിച്ച് തർക്കം അവസാനിപ്പിക്കുവാൻ സഹായിക്കുന്നു. 

ഏഴാമത് 

ഒരു സുപ്രധാന മേന്മയായി കരുതാവുന്നത് കാലതാമസം ഇല്ലാതെ ഏതാനും ദിവസങ്ങൾ കൊണ്ട് തന്നെ ഒരു വ്യവഹാരം അവസാനിപ്പിക്കാൻ സാധിക്കുന്നു എന്നത് തന്നെയാണ് .

 സിവിൽ നടപടി നിയമങ്ങളും കോടതി ചിലവുകളും കോർട്ട് ഫീസു൦ ഒന്നുമില്ലാതെ മീഡിയേഷനിലൂടെ തർക്കം വേഗം പരിഹരിക്കപ്പെടുന്നു എന്നതാണ് മറ്റ് ചർച്ച പരിഹാരമാർഗ്ഗങ്ങളേക്കാൾ കൂടുതൽ ജനപ്രിയമാക്കുന്നത്. 

എട്ടാമതായി മീഡിയേഷൻ നടത്തപ്പെടുന്നത് ഓരോ കക്ഷിയുടെയും സൗകര്യവും സമയവും അനുസരിച്ച് സമ്മേളിക്കേണ്ട സ്ഥലം നിശ്ചയിച്ചാണ് മീഡിയേഷൻ ചർച്ചകൾ നടത്തപ്പെടുന്നത് എന്നതിനാൽ ഒരു മീഡിയേഷനിൽ ഒരു തന്നെ കാലതാമസം ഇല്ലാതെ ഒന്നോ രണ്ടോ ദിവസം കൊണ്ടോ ആഴ്ചകൾ കൊണ്ടോ ഒരു തർക്കം പരിഹരിക്കാൻ സാധിക്കുന്നു എന്നത് നേടിയ വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ട നേട്ടം തന്നെയാണ് ഓരോ തർക്കവും അവസാനിക്കുന്നത് വരെ ഒരേ മീഡിയേറ്റർ തന്നെയാണ് നടപടികൾക്ക് നേതൃത്വം നൽകുന്നത് എന്നതിനാൽ കക്ഷികളുടെ സൗകര്യപ്രദമായ തലവും സമയവും നിശ്ചയിച്ചുകൊണ്ട് എത്രയും വേഗം കരാറിൽ എത്തിച്ചേരുവാൻ സാധിക്കുന്നു. അഭിഭാഷകളുടെ സേവനം ഉപയോഗിച്ച് വ്യവസ്ഥകൾ ഫലപ്രദമായി രൂപീകരിക്കുന്നതിനാൽ നിയമപരമായി കോടതി മുഖാന്തിരം വിധി നടത്തി തർക്കം കോടതിവിധിയായി അവസാനിപ്പിക്കുവാനും ധന്യമായു൦ രമ്യമായും സമാധാനപരമായും ശത്രുത ഇല്ലാതെയും തർക്ക സംഗതികൾ പരിഹരിക്കുവാനും മീഡിയേഷനിൽ സാധിക്കുന്നു.

 

9)

ഒൻപതാമതായി. 

മീഡിയേഷന്റെ മേന്മ എന്ന് പറയാവുന്നത് ഒരാൾക്ക് പറയാനുള്ളത് മുഴുവൻ മറ്റേയാൾ കേൾക്കുന്നു എന്ന് ഉറപ്പാക്കുകയും ഒരാൾ പറയുന്നത് മറ്റ് വിധത്തിൽ തടസ്സപ്പെടുത്താതെ നിശബ്ദതയിൽ കേട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന മര്യാദ പുലർത്തുന്നതോടെ മീഡിയേഷൻ പരസ്പര ധാരണയിൽ എത്തുവാൻ ഏറ്റവും എളുപ്പമുള്ള മാർഗ്ഗമായും മാന്യമായ  സംവിധാനമായും ഉരു തിരിയുന്നു എന്നതാണ്. 

10) 

അവസാനമായി മീഡിയേഷന്റെ ഭാഗമായി പരസ്പരം കൈമാറുന്ന അഭിപ്രായങ്ങളും വ്യവസ്ഥകളും  സ്വീകരിക്കുവാനും പിൻവലിക്കുവാനും വ്യത്യാസപ്പെടുത്തുവാനും ഇരുവർക്കും സാധിക്കുന്നു എന്ന് മാത്രമല്ല മീഡിയേഷനിൽ പറയുന്നതും സമ്മതിച്ചതും രേഖാമൂലം സമർപ്പിച്ചതും ആയ ഒരു സംഗതിയും കോടതിയിലോ അധികാരങ്ങളിലോ ആർക്കെങ്കിലും എതിരായോ അല്ലാതെയോ ഹാജരാക്കുവാനോ പ്രസിദ്ധീകരിക്കുവാനോ മീഡിയേഷൻ നിയമം അനുവദിക്കുന്നില്ല എന്നതും മീഡിയേഷൻ രഹസ്യാത്മകതയും മീഡിയേഷനിൽ സംബന്ധിക്കുന്ന എല്ലാവർക്കും ബാധകമാണ് എന്നുള്ളതും മീഡിയേഷൻ ഏറ്റവും നല്ല സമാധാനമാർഗമായി പരിഗണിക്കാൻ വഴി ഒരുക്കുന്നു. 

S.357 CrPC | When Fine Forms Part Of Sentence U/S 138 NI Act, Court Ought To Order Payment Of Compensation From Fine: Kerala HC

The Kerala High Court on Tuesday, while considering a Revision Petition observed that in an offence under Section 138 of the Negotiable Instruments Act, when the Court imposes sentence of imprisonment and fine, it has to order payment of compensation from the amount of fine as provided under Section 357(1)(b) of CrPC. 

Justice A. Badharudeen observed:

...in an offence under Section 138 of the N.I Act when the court imposes imprisonment and fine, fine forms part of the sentence. In such cases, the court has to order payment of compensation from the amount of fine as provided under Section 357(1)(b) of Cr.P.C.

The Revision Petition was filed challenging the conviction and sentence imposed against the revision petitioner in a case against him filed under Section 138 of the Negotiable Instruments Act.

The complainant alleged that the accused borrowed Rs.3,50,000 from the complainant as loan and issued a cheque for the said sum with assurance of encashment. But when the cheque was presented for collection, the same was dishonoured for want of sufficient funds. Though legal notice intimating the dishonour and demanding the amount was issued, accused did not pay.

Subsequently, the trial court convicted and sentenced the accused to undergo simple imprisonment for a period of one year and to pay compensation of Rs.3,50,000 to the complainant under Section 357(3) of Cr.P.C and in default of payment of compensation, to undergo simple imprisonment for a period of one year. On appeal, the Sessions Judge also confirmed the conviction and sentence.

The Counsel appearing for the revision petitioner, Adovates Biju C. Abraham and Thomas C. Abraham, sought for modification of the sentence to imprisonment for a day till rising of court and payment of compensation and also for granting of 8 month time for the payment of the compensation.

The Court noted that as per mandate of Section 357 (1)(b) of CrPC when the court imposes sentence of fine or a sentence of which fine forms a part, the court may when passing judgment, order the whole or part of the fine to be paid as compensation for any loss or injury caused by the offence, when compensation, is, in the opinion of the court, recoverable by such person in a civil court.

On the scope of revisional jurisdiction of the High Court under Section 401 of CrPC read with Section 397, the Court observed that if there is non-consideration of any relevant materials or fundamental violation of the principle of law, then only the power of revision would be made available.

In this present case, the Court observed that the Trial Court and the Appellant Court had rightly appreciated the evidence and that the complainant had proved his initial burden, entitling him to get the benefit of presumptions under Section 118 and 139 of NI Act. Though this presumption is rebuttable, the Court observed that in this case the accused did not aduce any evidence. Therefore, the Court held that the lower courts rightly convicted the accused under Section 138 of the NI Act.

Thereby, the Court allowed the Revision Petition in part by modifying the sentence to simple imprisonment for a day till rising of the court and fine of Rs.3,50,000, to be given to the complainant as compensation under Section 357(1)(b) of Cr.P.C.

Case Title: Sanil James v. State of Kerala & Anr. 

Citation: 2022 LiveLaw(Ker) 497

Sec 147 of NI Act | Cheque Bounce Can be Compounded Even After Conviction By Lower Court: Himachal Pradesh HC

Recently, Himachal Pradesh HC stated that the court can proceed to compound the offence even after a recording of conviction by the Lower Courts.

The bench of Justice Sandeep Sharma was dealing with the petition challenging the judgment passed by the Additional Sessions Judge affirming the judgment passed by the trial Court where the petitioner-accused has been held guilty of the offence punishable under S. 138 of the Negotiable Instruments Act.

In this case, The accused borrowed Rs. 3.00 Lakh from the complainant for the sale and purchase of apple. 

The accused issued a cheque amounting to Rs. 3.00 Lakh drawn at State Bank of India Theog, but the fact remains that said cheque, on its presentation, was dishonoured on account of insufficient funds in the account of the accused. 

Since despite having received legal notice, the accused failed to make good the payment within the stipulated time, complainant was compelled to institute proceedings under S. 138 of the Act in the competent Court of law. 

The trial Court held the accused guilty of having committed an offence punishable under S. 138 of the Act.

The issue for consideration before the bench was:

Whether the appellant is liable for the offence punishable under S. 138 of the Negotiable Instruments Act?

High Court stated that “having taken note of the fact that the entire amount of compensation awarded by the trial Court has been agreed to be paid to the complainant, this court sees no impediment in accepting the prayer made on behalf of the accused in the petition for compounding of the offence under S. 147 of the Act.”

The bench also relied upon the case of Damodar S. Prabhu V. Sayed Babalal H., wherein Apex Court has held that the court while exercising power under Section 147 of the Act, can proceed to compound the offence even after a recording of conviction by the courts below.

In view of the above, the High Court allowed the appeal and directed the Additional Chief Judicial Magistrate to release the amount of Rs. 66,000/- in favour of the complainant by remitting the same in his savings bank account.

Case Title: Shri Kantu Ram v. Shri Beer Singh

Bench: Justice Sandeep Sharma 

Citation: CR. REVISION NO. 334 OF 2022

SC: Drawer who signs a Cheque & Hands it Over to Payee, is Presumed to be Liable

In, Oriental Bank of Commerce vs Prabodh Kumar Tewari, SC held that, The presumption which arises on the signing of the cheque cannot be rebutted merely by the report of a hand-writing expert. Even if the details in the cheque have not been filled up by drawer but by another person, this is not relevant to the defense whether cheque was issued towards payment of a debt or in discharge of a liability.
 

Facts

The appellant is the complainant in proceedings under Section 138 of the Negotiable Instruments Act 1881. He seeks to question the order of a Single Judge by which the respondents were permitted to engage a hand-writing expert to seek an opinion on whether “the authorship on the questioned writings” (the disputed cheque) can be attributed to the respondents. The respondent admits that he signed and handed over a cheque to the appellant. According to the respondent a signed blank cheque was handed over by him.

In the Present Appeal, The question which arises is whether the High Court was correct in permitting the respondent to engage a hand-writing expert to determine whether the details that were filled in the cheque were in the hand of the respondent.

Appellant: During the course of the hearing, it is not in dispute that the first respondent has admitted to having signed the cheque.

That even assuming, as the first respondent submits, that the details in the cheque were not filled in by the drawer, this would not make any difference to the liability of the drawer.

Court Observation

The Single Bench of Supreme Court of India, While noting the statutory provisions observed that, In, Bir Singh vs Mukesh Kumar, (2019) 4 SCC 197 after discussing the settled line of precedent of this Court on this issue, a two-Judge Bench held: It is immaterial that the cheque may have been filled in by any person other than the drawer, if the cheque is duly signed by the drawer.

Further after considering the several judicial precedents, SC observed that, A drawer who signs a cheque and hands it over to the payee, is presumed to be liable unless the drawer adduces evidence to rebut the presumption that the cheque has been issued towards payment of a debt or in discharge of a liability. The presumption arises under Section 139.

Court Judgment

The Supreme Court while setting aside the order of HC has held that; For the reasons set out below, this appeal allowed against the order of the High Court for the reason that Section 139 of the NI Act raises a presumption that a drawer handing over a cheque signed by him is liable unless it is proved by adducing evidence at the trial that the cheque was not in discharge of a debt or liability. The evidence of a hand-writing expert on whether the respondent had filled in the details in the cheque would be immaterial to determining the purpose for which the cheque was handed over.

Therefore, no purpose is served by allowing the application for adducing the evidence of the hand-writing expert.

Case: Oriental Bank of Commerce vs Prabodh Kumar Tewari
Citation: Criminal Appeal No 1260 of 2022

Bench: Hon’ble Dr Justice Dhananjaya Y Chandrachud

Decided on: 16^thAugust, 2022.

Read Judgment @Latestlaws.com

Cheques Dishonored Due To Stop Payment, Account Closed & Signature Mismatch, All Fall Within Ambit Of S.138 NI Act: J&K&L High Court

The Jammu and Kashmir and Ladakh High Court recently reiterated that the provisions contained in Section 138 of the NI Act must be interpreted in a liberal manner so as to achieve the object for which the said provision has been enacted.

Not only the cases of dishonour of cheques on account of insufficiency of funds or on account of exceeding of arrangement but the cases involving dishonour of cheques on account of "stop payment", "account closed" and "Signature Mismatch" also fall within the ambit of offence under the aforesaid provision, the bench underscored.

bench of Justice Sanjay Dhar was hearing a plea through the medium of which the petitioner had challenged the complaint filed by the respondent against him for offence under Section 138 of Negotiable Instruments Act pending before the Court of Judicial Magistrate, Srinagar, which issued process against the petitioner.

The petitioner had primarily challenged the complaint on the ground that the dishonour of cheque was due to difference in drawer's signatures and, as such, offence under Section 138 of NI Act is not made out against the petitioner

Deciding the matter of controversy the bench observed that at first blush, it appears that it is only in two situations that Section 138 of the NI Act is attracted, firstly when there are insufficient funds available in the bank account of the person who is drawing the cheque and secondly where it exceeds the arrangement. However, the provision has been interpreted by the Supreme Court in a number of judgments in a manner so as to include within its ambit even the cases where the dishonour of cheque has taken place for the reasons other than the aforesaid two reasons, the bench recorded.

Examining the Apex court precedents on the subject the bench noted that the SC has in Kanwar Singh vs Delhi Administration, AIR 1965 SC 871 and State of Tamil Nadu Vs. M. K. Kandaswami and Others 1974(4) clearly stated that while interpreting a penal provision which is also remedial in nature a construction that would defeat its purpose or have the effect of scrapping it from the statute book, should be avoided and that if more than one constructions are possible, the Court should choose to adopt construction that would preserve the workability and efficacy of the Statute and avoid an interpretation that would render the provision sterile. The Apex court in the matter had accordingly held that when a cheque is returned by the banker of a drawer with the comments "account closed" the same would constitute an offence under Section 138 of NI Act, Justice Dhar recorded.

Dealing with the contention that the dishonour of cheque was due to difference in drawer's signatures and, as such, offence under Section 138 of NI Act is not made out, the bench found it worthwhile to record the observations of SC in Laxmi Dyechem vs. State of Gujarat and others, (2012) wherein SC while dealing with a case in which the cheques were dishonoured by the bank on the ground that drawer's signatures were incomplete and that no image was found or that the signatures did not match, came to the conclusion that criminal prosecution against the accused in such cases should be allowed to proceed and the judgment and orders passed by the High Court quashing the criminal proceedings were set aside.

For the foregoing reasons, the bench found the petition to be devoid of merit and accordingly dismissed it. Interim order was vacated and trial Magistrate was directed to proceed further in the matter in accordance with law.

Case Title: Mohammad Shafi Wani Vs Noor Mohammad Khan

Citation: 2022 LiveLaw (JKL) 111