- ome
- News
- Dealstreet
- Interviews
- Columns
- Apprentice Lawyer
- Viewpoint
- Legal Jobs
Monday, December 21, 2020
positive pay system'' for cheque,
New Delhi: Many rules --ranging from Cheque payment, LPG Cylinder prices, GST to UPI Transaction payment--that have a major impact in the lives of the common man are going to change from January 1.
Since these rules are going to affect your everyday life, it is important to know more about these changes in detail. Here are some rules that are going to change from January 1.
1. Cheque payments rule
In a bid to check banking fraud, the Reserve Bank of India had a couple of months ago decided to introduce the ''positive pay system'' for cheque, under which re-confirmation of key details may be needed for payments beyond Rs 50,000. This Cheque payments rule of positive pay system will come into effect from January 1 2021. While availing of this facility is at the discretion of the account holder, banks may consider making it mandatory in case of cheques for amounts of Rs 5 lakh and above.
2. Contactless card transactions limit
The Reserve Bank of India (RBI) has said that the limits for contactless card transactions and e-mandates for recurring transactions through cards and UPI will be enhanced from Rs 2,000 to Rs 5,000 from January 1, 2021. RBI said that the move is aimed to expand adoption of digital payment safely and securely. These are also well-suited to make payments safely and securely, especially during the current pandemic. This will depend on mandate and discretion of customers, RBI Governor Shaktikanta Das said.
3. WhatsApp to stop working on select phones
Popular messaging platform WhatsApp will withdraw support from certain platforms from January 1. Mentioning about supported operating systems, WhatsApp page mentions that it provides support for and recommend using these devices: Android running OS 4.0.3 and newer; iPhone running iOS 9 and newer; and Select phones running KaiOS 2.5.1 newer, including JioPhone and JioPhone 2.
4. Car prices
Car market leader Maruti Suzuki India and homegrown Mahindra and Mahindra will increase prices of its vehicles from January 1 to offset the adverse impact of rising input costs.
5. Landline to Mobile phone calls
Callers will soon be required to add '0' prefix for making calls from landlines to mobile phones in the country, with the telecom department asking telcos to make necessary arrangements by January 1 to implement the new system. The department has accepted sectoral regulator Trai's recommendation for having the '0' prefix for such calls, a move that will create sufficient numbering space for telecom services.
6. FASTag for all four-wheelers
The Union Ministry of Road Transport and Highways has issued a notification making a FASTag mandatory for all four-wheel vehicles from January 1, 2021. FASTag has become mandatory for M and N class four-wheelers sold before December 1, 2017. For this, the Central Motor Vehicles Rules, 1989 were amended. The ministry issued a notification regarding this on November 6.
7. UPI Payment
Users might be required to pay additional charges on transactions from Amazon Pay, Google Pay and Phone Pay. NPCI has reportedly decided to impose an additional charge on UPI Payment Service (UPI Payment) run by third-party app providers from January 1. NPCI has imposed a 30 per cent cap on third-party apps starting the New year. Though Paytm will be required to pay this charge, it has been reported.
8. Google Pay web app
Google is all set to kill the web app of its payments application --Google Pay --in January and is will also charge users for instant money transfers. On Google Pay, customers have so far been able to manage payments as well as send money from both a mobile app or from pay.google.com. However, as per the latest notice, now, Google has said that the web app site will no longer work from January next year.
9. LPG Cylinder Prices
Oil marketing companies revise the prices of LPG on the first day of every month depending on the crude rates in the international markets.
10. GST-registered small biz
Businesses with up to Rs 5 crore turnover will have to file only four GST sales returns, or GSTR-3B, from January instead of 12 at present, according to sources quoted by news agency PTI. The Quarterly filing of Return with Monthly Payment (QRMP) Scheme would impact almost 94 lakh taxpayers, about 92 per cent of the total tax base of the goods and services tax (GST). With this, from January onwards, small taxpayers would need to file only eight returns (four GSTR-3B and four GSTR-1 returns) in a year.
Sunday, November 22, 2020
മീഡിയേഷൻ -ADR ടെക്നിക് -ചെക്ക് കേസുകൾ.
മീഡിയേഷൻ -ADR ടെക്നിക് -ചെക്ക് കേസുകൾ.
കോടതിയിൽ വിചാരണയിൽ ഇരിക്കുന്ന കേസുകൾ മീഡിയേഷന് വിടുന്നതും, അവിടെ ഉണ്ടാകുന്ന ഒത്തുതീർപ്പു കരാറുകൾ നടപ്പിലാക്കുന്നതിനെ സംബന്ധിച്ചും സാധാരണക്കാരായ കക്ഷികൾക്ക് ചില സംശയങ്ങൾ നിലനിൽക്കുന്നത് കൊണ്ടാണ് ഈ കുറിപ്പ് എഴുതുന്നത്.
ADR -Alternative Dispute Resolution ന്റെ ഭാഗമായുള്ള ടെക്നിക്കുകളിൽ ഒന്നാണ് മീഡിയേഷൻ. തർക്കങ്ങൾ കോടതിക്കകത്തോ പുറത്തോ പരിഹരിക്കുക എന്നുള്ളത് ഒരു പുതിയ കാര്യം അല്ലെങ്കിലും പുറത്ത് പരിഹരിക്കുന്നത് ഇന്നൊരു ട്രെൻഡാണ്. പഴയ കാലത്ത് (ഉത്തരേന്ത്യയിൽ ഇന്നും പല സ്ഥലത്തും ഉള്ളത് )പഞ്ചായത്ത് കൂടി പരിഹരിക്കുന്ന തർക്ക പരിഹാര രംഗങ്ങളുടെ പുതിയ പകർപ്പാണ് ADR ഉം അതിന്റെ ഭാഗമായ മീഡിയേഷനുകളും. ഓസ്ട്രേലിയയിൽ ഇതിനെ EDR (External Dispute Resolution) എന്ന് പറയുന്നു. നിലവിലുള്ള കേസുകളിലും പുതിയതായി ഉണ്ടാകുന്ന കേസുകളിലും ഒരു പൗരന്റെ സാമൂഹിക, സാമ്പത്തിക, സാംസകാരിക അവകാശങ്ങൾ വേഗത്തിൽ പരിഹരിക്കുക എന്ന കാഴ്ചപ്പാട് ഉയർത്തിപ്പിടിക്കുന്നതിന്റെ ഭാഗം തന്നെയാണ് ഇന്ത്യയിൽ ADR ടെക്നിക്കുകളുടെ വളർച്ച. നെഗോഷിയേഷൻ, മീഡിയേഷൻ, കോൺസിലിയേഷൻ, ആർബിട്രേഷൻ ഒക്കെ ADR ന്റെ വിവിധ ടെക്നിക്കുകൾ (മാർഗ്ഗങ്ങൾ ) ആണ്.
ലോക്പാൽ, ലോകായുക്ത, ലോക് അദാലത്തു, കുടുംബ കോടതികൾ, ആർബിട്രേഷൻ ട്രിബുണലുകൾ, ഇൻഡസ്ട്രിയൽ ട്രിബുണലുകൾ, ഉപഭോക്തൃ തർക്ക പരിഹാര ഫോറം, ഇൻകം ടാക്സ് അതോറിറ്റി, ലീഗൽ സർവീസ് അതോറിറ്റികൾ ഇവയൊക്കെ ADR ന്റെ സാദ്ധ്യതകൾ മുന്നിൽകണ്ട് രൂപീകരിച്ച തർക്ക പരിഹാര സ്ഥാപനങ്ങൾ ആണ്. ഉപഭോക്തൃ തർക്ക പരിഹാര നിയമത്തിലെ 2019 ഭേദഗതിയിൽ മീഡിയേഷൻ സാധ്യത കൂടി ഉൾപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. വിവിധ ADR ടെക്നിക്കുകളിൽ മീഡിയേഷനെ കുറിച്ചാണ് ഇനി ഇവിടെ പറയുന്നത്.
മീഡിയേഷൻ സിവിൽ കേസുകളിൽ -
കോഡ് ഓഫ് സിവിൽ പ്രോസിഡർ S. 89, ഓർഡർ X റൂൾ 1A, B,C എന്നിവ പ്രകാരം കേസുകളെ മീഡിയേഷന് വിടാൻ വ്യവസ്ഥ ചെയ്യുന്നു. കൂടാതെ സിവിൽ പ്രോസിഡർ മീഡിയേഷൻ റൂൾസ് 2003ലെ റൂൾ 5(f)(iii) പ്രകാരം ഇത് mandatory ആകുന്നുണ്ട്.
സിവിൽ കേസുകളിലെ മീഡിയേഷനുകളിൽ ഇരു കക്ഷികളും തമ്മിൽ മീഡിയേറ്ററുടെ മധ്യസ്ഥതയിൽ തർക്കം പരിഹരിച്ചു ഇരുകൂട്ടരും ഒപ്പിട്ട് സെറ്റിൽമെന്റ് കരാർ ഉണ്ടാക്കിയാൽ, കോടതിയിലെ അടുത്ത അവധിക്കു ഈ വിവരം കോടതി മുൻപാകെ ബോധിപ്പിക്കുകയും ആ കരാർ നിയമപരമാണോ എന്ന് കോടതി പരിശോധിച്ചു കോടതിക്ക് തൃപ്തികരമെങ്കിൽ അത് രേഖപ്പെടുത്തി അതിൻപ്രകാരം ജഡ്ജ്മെന്റും തുടർന്ന് ഡിക്രിയും പാസാക്കാം . ആ രീതിയിൽ സിവിൽ കേസിലെ മീഡിയേഷൻ എഗ്രിമെന്റ്കൾ നിയമപരമായി execute (നടപ്പിലാക്കി ) ചെയ്യാൻ കഴിയുന്നതാണ്. ഒരു ഉത്തരവ് കോടതിക്ക് വേഗത്തിൽ ഉണ്ടാക്കി, പരാതിക്കാരന് വേഗത്തിൽ നീതി ലഭ്യമാക്കാനും, കോടതിക്ക് ഒരു കേസ് തീർപ്പാക്കാനും കോടതിയെ സഹായിക്കുന്ന ഒരു നടപടി ആണ് ഈ മീഡിയേഷൻ.
മീഡിയേഷൻ ക്രിമിനൽ കേസുകളിൽ -
ക്രിമിനൽ കേസുകളിൽ പൊതുവെ ADR ടെക്നിക്കുകൾ ഉപയോഗിക്കാൻ കഴിയില്ല. എന്നാൽ compoundable ആയ കേസുകളിൽ പ്രത്യേകിച്ച് ചെക്ക് കേസുകൾ മീഡിയേഷന് വിടുന്ന പ്രവണത വർദ്ധിച്ചു വരുന്നുണ്ട്.
ചെക്ക് കേസുകൾ -
നെഗോഷ്യബിൾ ഇൻസ്ട്രമെന്റ് ആക്ട് s. 138, 142 പ്രകാരം ഉള്ള ചെക്ക് കേസുകൾ compoundable സ്വഭാവം ഉള്ളത് കൊണ്ട് മീഡിയേഷന് വിടുന്നത് സാധാരണ ആയിട്ടുണ്ട്. ചെക്ക് കേസുകളുടെ പ്രധാന ഉദ്ദേശം പരാതിക്കാരന് പണം തിരികെ കിട്ടുക എന്നുള്ളതാണ്. അതുകൊണ്ട് ഇത്തരം കേസുകളിൽ ADR ടെക്നിക് ആയ മീഡിയേഷന് സാധ്യത വളരെ കൂടുതൽ ആണ്.
എന്നാൽ മീഡിയേഷനിൽ ഒത്തു തീർപ്പാക്കാൻ വിടുന്ന ചെക്ക് കേസുകളിൽ താഴെ പറയുന്ന കാര്യം കൂടുതൽ ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടതാണ്.
(1)മീഡിയേറ്റർ ഇരു വിഭാഗം കക്ഷികളോടും ഈ കേസിന്റെ വരും വരായ്മകളും, ഒത്തു തീർപ്പിന്റെ ഗുണങ്ങളും വിശദീകരിച്ചു, തുടർന്ന് കോടതി നിശ്ചയിക്കുന്ന കാലാവധിക്കുള്ളിൽ ഇരു കക്ഷികളും സ്വ മനസ്സാലെ ഒപ്പിട്ട ഒരു കരാർ ഉണ്ടായാൽ മാത്രമേ ആ മീഡിയേഷൻ വിജയിക്കൂ.
(2) ആ മീഡിയേഷൻ കരാറിൽ ഒത്തു തീർപ്പാകുന്ന തുക, തവണ ഉണ്ടെങ്കിൽ ആ വിവരം, തുക തരുന്ന ദിവസം, കരാർ പാലിച്ചില്ലെങ്കിൽ ഉള്ള നടപടി (default clause )എന്നിവ ഉണ്ടോ എന്ന് തുക കിട്ടേണ്ട വ്യക്തി പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിച്ചോളണം.
(3)കേസിന്റെ അടുത്ത അവധിക്കു കോടതിയിൽ വിളിക്കുമ്പോൾ അഭിഭാഷകൻ മുഖാന്തിരം ഈ മീഡിയേഷൻ കരാർ കോടതിയുടെ ശ്രദ്ധയിൽ പെടുത്തണം. കോടതി ആ കരാർ നിയമപരമാണോ എന്ന് പരിശോധിച്ചു വിവരം രേഖപ്പെടുത്തണം.
(4) ഇവിടെ ഒരു കാര്യം പ്രത്യേകിച്ച് മനസ്സിലാക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഒരു സിവിൽ കോടതി മീഡിയേഷൻ കരാർ ജഡ്ജ്മെന്റും, ഡിക്രിയും ആക്കുന്നത് പോലെ ഇത് നടപ്പിലാക്കി എടുക്കാൻ കഴിയില്ല എന്ന കാര്യം.
(5)മീഡിയേഷൻ കരാറിലെ വ്യവസ്ഥ ചെക്ക് കേസ് പ്രതി പാലിച്ചില്ലെങ്കിൽ എന്താണ് പരിഹാരം?
സ്വാഭാവികമായും ഇത്തരം സാഹചര്യത്തിൽ കോടതികൾക്ക് ചെയ്യാൻ കഴിയുന്നത് ആ കരാറിലെ തുക കൊടുക്കാമെന്നു പറയുന്ന കാലാവധി വരെ ആ കേസ് അവധി വെച്ച് കോടതിയിൽ വിളിക്കാനും, കാലാവധിക്കകം തുക കൊടുത്തില്ലെങ്കിൽ സാധാരണ ചെക്ക് കേസിലെ പോലെ വിചാരണ നടപടികൾ നടത്തി തെളിവുകളുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ പ്രതി കുറ്റക്കാരൻ എന്ന് കണ്ടാൽ NI act s. 138പ്രകാരം ഉള്ള ശിക്ഷ രണ്ടു കൊല്ലം വരെ തടവ് or ചെക്ക് തുകയുടെ രണ്ടിരട്ടി തുക വരെ ഫൈൻ or രണ്ടും കൂടി പ്രതിക്ക് കൊടുക്കാവുന്നതാണ്.
മീഡിയേഷൻ സംബന്ധിച്ച് ഉള്ള ഏറ്റവും വലിയ ന്യുനത, ഒരു കേസ് മീഡിയേഷന് വിട്ടു എന്ന് കരുതി കക്ഷികൾ അവിടെ കേസ് ഒത്തു തീർപ്പാക്കണം എന്ന് ഒരു നിർബന്ധവും ഇല്ല എന്നുള്ളതാണ്.
മീഡിയേഷൻ -ADR ടെക്നിക് -ചെക്ക് കേസുകൾ.
കോടതിയിൽ വിചാരണയിൽ ഇരിക്കുന്ന കേസുകൾ മീഡിയേഷന് വിടുന്നതും, അവിടെ ഉണ്ടാകുന്ന ഒത്തുതീർപ്പു കരാറുകൾ നടപ്പിലാക്കുന്നതിനെ സംബന്ധിച്ചും സാധാരണക്കാരായ കക്ഷികൾക്ക് ചില സംശയങ്ങൾ നിലനിൽക്കുന്നത് കൊണ്ടാണ് ഈ കുറിപ്പ് എഴുതുന്നത്.
ADR -Alternative Dispute Resolution ന്റെ ഭാഗമായുള്ള ടെക്നിക്കുകളിൽ ഒന്നാണ് മീഡിയേഷൻ. തർക്കങ്ങൾ കോടതിക്കകത്തോ പുറത്തോ പരിഹരിക്കുക എന്നുള്ളത് ഒരു പുതിയ കാര്യം അല്ലെങ്കിലും പുറത്ത് പരിഹരിക്കുന്നത് ഇന്നൊരു ട്രെൻഡാണ്. പഴയ കാലത്ത് (ഉത്തരേന്ത്യയിൽ ഇന്നും പല സ്ഥലത്തും ഉള്ളത് )പഞ്ചായത്ത് കൂടി പരിഹരിക്കുന്ന തർക്ക പരിഹാര രംഗങ്ങളുടെ പുതിയ പകർപ്പാണ് ADR ഉം അതിന്റെ ഭാഗമായ മീഡിയേഷനുകളും. ഓസ്ട്രേലിയയിൽ ഇതിനെ EDR (External Dispute Resolution) എന്ന് പറയുന്നു. നിലവിലുള്ള കേസുകളിലും പുതിയതായി ഉണ്ടാകുന്ന കേസുകളിലും ഒരു പൗരന്റെ സാമൂഹിക, സാമ്പത്തിക, സാംസകാരിക അവകാശങ്ങൾ വേഗത്തിൽ പരിഹരിക്കുക എന്ന കാഴ്ചപ്പാട് ഉയർത്തിപ്പിടിക്കുന്നതിന്റെ ഭാഗം തന്നെയാണ് ഇന്ത്യയിൽ ADR ടെക്നിക്കുകളുടെ വളർച്ച. നെഗോഷിയേഷൻ, മീഡിയേഷൻ, കോൺസിലിയേഷൻ, ആർബിട്രേഷൻ ഒക്കെ ADR ന്റെ വിവിധ ടെക്നിക്കുകൾ (മാർഗ്ഗങ്ങൾ ) ആണ്.
ലോക്പാൽ, ലോകായുക്ത, ലോക് അദാലത്തു, കുടുംബ കോടതികൾ, ആർബിട്രേഷൻ ട്രിബുണലുകൾ, ഇൻഡസ്ട്രിയൽ ട്രിബുണലുകൾ, ഉപഭോക്തൃ തർക്ക പരിഹാര ഫോറം, ഇൻകം ടാക്സ് അതോറിറ്റി, ലീഗൽ സർവീസ് അതോറിറ്റികൾ ഇവയൊക്കെ ADR ന്റെ സാദ്ധ്യതകൾ മുന്നിൽകണ്ട് രൂപീകരിച്ച തർക്ക പരിഹാര സ്ഥാപനങ്ങൾ ആണ്. ഉപഭോക്തൃ തർക്ക പരിഹാര നിയമത്തിലെ 2019 ഭേദഗതിയിൽ മീഡിയേഷൻ സാധ്യത കൂടി ഉൾപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. വിവിധ ADR ടെക്നിക്കുകളിൽ മീഡിയേഷനെ കുറിച്ചാണ് ഇനി ഇവിടെ പറയുന്നത്.
മീഡിയേഷൻ സിവിൽ കേസുകളിൽ -
കോഡ് ഓഫ് സിവിൽ പ്രോസിഡർ S. 89, ഓർഡർ X റൂൾ 1A, B,C എന്നിവ പ്രകാരം കേസുകളെ മീഡിയേഷന് വിടാൻ വ്യവസ്ഥ ചെയ്യുന്നു. കൂടാതെ സിവിൽ പ്രോസിഡർ മീഡിയേഷൻ റൂൾസ് 2003ലെ റൂൾ 5(f)(iii) പ്രകാരം ഇത് mandatory ആകുന്നുണ്ട്.
സിവിൽ കേസുകളിലെ മീഡിയേഷനുകളിൽ ഇരു കക്ഷികളും തമ്മിൽ മീഡിയേറ്ററുടെ മധ്യസ്ഥതയിൽ തർക്കം പരിഹരിച്ചു ഇരുകൂട്ടരും ഒപ്പിട്ട് സെറ്റിൽമെന്റ് കരാർ ഉണ്ടാക്കിയാൽ, കോടതിയിലെ അടുത്ത അവധിക്കു ഈ വിവരം കോടതി മുൻപാകെ ബോധിപ്പിക്കുകയും ആ കരാർ നിയമപരമാണോ എന്ന് കോടതി പരിശോധിച്ചു കോടതിക്ക് തൃപ്തികരമെങ്കിൽ അത് രേഖപ്പെടുത്തി അതിൻപ്രകാരം ജഡ്ജ്മെന്റും തുടർന്ന് ഡിക്രിയും പാസാക്കാം . ആ രീതിയിൽ സിവിൽ കേസിലെ മീഡിയേഷൻ എഗ്രിമെന്റ്കൾ നിയമപരമായി execute (നടപ്പിലാക്കി ) ചെയ്യാൻ കഴിയുന്നതാണ്. ഒരു ഉത്തരവ് കോടതിക്ക് വേഗത്തിൽ ഉണ്ടാക്കി, പരാതിക്കാരന് വേഗത്തിൽ നീതി ലഭ്യമാക്കാനും, കോടതിക്ക് ഒരു കേസ് തീർപ്പാക്കാനും കോടതിയെ സഹായിക്കുന്ന ഒരു നടപടി ആണ് ഈ മീഡിയേഷൻ.
മീഡിയേഷൻ ക്രിമിനൽ കേസുകളിൽ -
ക്രിമിനൽ കേസുകളിൽ പൊതുവെ ADR ടെക്നിക്കുകൾ ഉപയോഗിക്കാൻ കഴിയില്ല. എന്നാൽ compoundable ആയ കേസുകളിൽ പ്രത്യേകിച്ച് ചെക്ക് കേസുകൾ മീഡിയേഷന് വിടുന്ന പ്രവണത വർദ്ധിച്ചു വരുന്നുണ്ട്.
ചെക്ക് കേസുകൾ -
നെഗോഷ്യബിൾ ഇൻസ്ട്രമെന്റ് ആക്ട് s. 138, 142 പ്രകാരം ഉള്ള ചെക്ക് കേസുകൾ compoundable സ്വഭാവം ഉള്ളത് കൊണ്ട് മീഡിയേഷന് വിടുന്നത് സാധാരണ ആയിട്ടുണ്ട്. ചെക്ക് കേസുകളുടെ പ്രധാന ഉദ്ദേശം പരാതിക്കാരന് പണം തിരികെ കിട്ടുക എന്നുള്ളതാണ്. അതുകൊണ്ട് ഇത്തരം കേസുകളിൽ ADR ടെക്നിക് ആയ മീഡിയേഷന് സാധ്യത വളരെ കൂടുതൽ ആണ്.
എന്നാൽ മീഡിയേഷനിൽ ഒത്തു തീർപ്പാക്കാൻ വിടുന്ന ചെക്ക് കേസുകളിൽ താഴെ പറയുന്ന കാര്യം കൂടുതൽ ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടതാണ്.
(1)മീഡിയേറ്റർ ഇരു വിഭാഗം കക്ഷികളോടും ഈ കേസിന്റെ വരും വരായ്മകളും, ഒത്തു തീർപ്പിന്റെ ഗുണങ്ങളും വിശദീകരിച്ചു, തുടർന്ന് കോടതി നിശ്ചയിക്കുന്ന കാലാവധിക്കുള്ളിൽ ഇരു കക്ഷികളും സ്വ മനസ്സാലെ ഒപ്പിട്ട ഒരു കരാർ ഉണ്ടായാൽ മാത്രമേ ആ മീഡിയേഷൻ വിജയിക്കൂ.
(2) ആ മീഡിയേഷൻ കരാറിൽ ഒത്തു തീർപ്പാകുന്ന തുക, തവണ ഉണ്ടെങ്കിൽ ആ വിവരം, തുക തരുന്ന ദിവസം, കരാർ പാലിച്ചില്ലെങ്കിൽ ഉള്ള നടപടി (default clause )എന്നിവ ഉണ്ടോ എന്ന് തുക കിട്ടേണ്ട വ്യക്തി പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിച്ചോളണം.
(3)കേസിന്റെ അടുത്ത അവധിക്കു കോടതിയിൽ വിളിക്കുമ്പോൾ അഭിഭാഷകൻ മുഖാന്തിരം ഈ മീഡിയേഷൻ കരാർ കോടതിയുടെ ശ്രദ്ധയിൽ പെടുത്തണം. കോടതി ആ കരാർ നിയമപരമാണോ എന്ന് പരിശോധിച്ചു വിവരം രേഖപ്പെടുത്തണം.
(4) ഇവിടെ ഒരു കാര്യം പ്രത്യേകിച്ച് മനസ്സിലാക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഒരു സിവിൽ കോടതി മീഡിയേഷൻ കരാർ ജഡ്ജ്മെന്റും, ഡിക്രിയും ആക്കുന്നത് പോലെ ഇത് നടപ്പിലാക്കി എടുക്കാൻ കഴിയില്ല എന്ന കാര്യം.
(5)മീഡിയേഷൻ കരാറിലെ വ്യവസ്ഥ ചെക്ക് കേസ് പ്രതി പാലിച്ചില്ലെങ്കിൽ എന്താണ് പരിഹാരം?
സ്വാഭാവികമായും ഇത്തരം സാഹചര്യത്തിൽ കോടതികൾക്ക് ചെയ്യാൻ കഴിയുന്നത് ആ കരാറിലെ തുക കൊടുക്കാമെന്നു പറയുന്ന കാലാവധി വരെ ആ കേസ് അവധി വെച്ച് കോടതിയിൽ വിളിക്കാനും, കാലാവധിക്കകം തുക കൊടുത്തില്ലെങ്കിൽ സാധാരണ ചെക്ക് കേസിലെ പോലെ വിചാരണ നടപടികൾ നടത്തി തെളിവുകളുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ പ്രതി കുറ്റക്കാരൻ എന്ന് കണ്ടാൽ NI act s. 138പ്രകാരം ഉള്ള ശിക്ഷ രണ്ടു കൊല്ലം വരെ തടവ് or ചെക്ക് തുകയുടെ രണ്ടിരട്ടി തുക വരെ ഫൈൻ or രണ്ടും കൂടി പ്രതിക്ക് കൊടുക്കാവുന്നതാണ്.
മീഡിയേഷൻ സംബന്ധിച്ച് ഉള്ള ഏറ്റവും വലിയ ന്യുനത, ഒരു കേസ് മീഡിയേഷന് വിട്ടു എന്ന് കരുതി കക്ഷികൾ അവിടെ കേസ് ഒത്തു തീർപ്പാക്കണം എന്ന് ഒരു നിർബന്ധവും ഇല്ല എന്നുള്ളതാണ്.
Thursday, October 22, 2020
തദ്ദേശസ്വയംഭരണ സ്ഥാപനങ്ങളിലേക്കുള്ള തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ മത്സരിക്കുന്നതിന് താഴെപ്പറയുന്ന വ്യക്തികൾ അയോഗ്യരാണ്.
തദ്ദേശസ്വയംഭരണ സ്ഥാപനങ്ങളിലേക്കുള്ള തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ മത്സരിക്കുന്നതിന് താഴെപ്പറയുന്ന വ്യക്തികൾ അയോഗ്യരാണ്.
മത്സരിക്കാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്ന ഗ്രാമ /ബ്ലോക്ക് /ജില്ലാ പഞ്ചായത്തിന്റെ വോട്ടർപട്ടികയിൽ ഉൾപ്പെട്ടില്ലെങ്കിൽ.
നാമനിർദ്ദേശപത്രിക സമർപ്പിക്കുന്ന ദിവസം 21 വയസ്സ് പൂർത്തിയായില്ലെങ്കിൽ .
പട്ടികജാതി പട്ടികവർഗ്ഗ വിഭാഗക്കാർക്കുള്ള വാർഡുകളിൽ ആ വിഭാഗത്തിൽപ്പെട്ടവർ അല്ലെങ്കിൽ
RO /ARO യുടെ മുന്നിൽ പത്രിക സമർപ്പിക്കുമ്പോൾ പ്രതിജ്ഞ ചെയ്യുന്നതിന് വിസമ്മതിച്ചാൽ .
കേന്ദ്ര/സംസ്ഥാന/തദ്ദേശ സ്വയംഭരണ സ്ഥാപനങ്ങളിലെ ജീവനക്കാർ അയോഗ്യർ.
കേന്ദ്ര സംസ്ഥാന സർക്കാരുകളുടെ നിയന്ത്രണത്തിലോ ഉടമസ്ഥതയിലുള്ള കോർപ്പറേഷനുകളിലെ ജീവനക്കാർ. (ഉദാ: KSRTC, Empanelled ഉൾപ്പെടെ)
കേന്ദ്ര-സംസ്ഥാന തദ്ദേശ സർക്കാരുകൾക്ക് 51% ഓഹരിയുള്ള കമ്പനിയോ, കോ-ഓപ്പറേറ്റീവ് സൊസൈറ്റിയിലോ ഉള്ള ജീവനക്കാർ അയോഗ്യർ.
സ്റ്റാറ്റ്യൂട്ടറി ബോർഡ് ജീവനക്കാർ ( ഉദാ: KSEB)
കേരള സംസ്ഥാനത്തിലെ എല്ലാ യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിലേയുംജീവനക്കാർ .
താത്കാലിക സർവീസിലുള്ള ജീവനക്കാർ (ഉദാ:- എംപ്ലോയ്മെന്റ് എക്സ്ചേഞ്ച് മുഖേന 179 ദിവസം നിയമനത്തിൽ ഇരിക്കുന്നവർ).
SLR വർക്കേഴ്സ് (Seasonal Labour Roll) (ഉദാ:പൈപ്പ് പൊട്ടിയാൽ വിളിക്കുമ്പോൾ നന്നാക്കാൻ വരുന്ന വല്ലപ്പോഴും ജോലിയുള്ള ജീവനക്കാർ).
കേന്ദ്ര-സംസ്ഥാന പ്രാദേശിക സർക്കാരുകൾ ഇൽ നിന്നും പിരിച്ചുവിടപ്പെട്ട (Dismissed)ജീവനക്കാർ അവർ ഡിസ്മിസ് ചെയ്ത കാലാവധി മുതൽ അഞ്ച് വർഷത്തേക്ക് മത്സരിക്കാൻ കഴിയില്ല.
ശിക്ഷിക്കപ്പെടുന്നവർക്ക് ആജീവനാന്ത വിലക്കല്ല
1) 1951ലെ ജനപ്രാതിനിധ്യ നിയമപ്രകാരം (Representalion of people Act -1951) &
2) ഇന്ത്യൻ ശിക്ഷാ നിയമം (Indian Penal code - lPC) Chapter IX -A)
ഈ നിയമങ്ങളിലെ സെക്ഷൻ 8 (1) പ്രകാരം പിഴ ചുമത്തപ്പെട്ടാൽ, പിഴ ചുമത്തിയ തീയതി മുതൽ 6 വർഷത്തേക്കും ജയിൽ ശിക്ഷ അനുഭവിക്കേണ്ടി വന്നാൽ ജയിൽമോചിതനായ ശേഷം ഉള്ള 6 വർഷത്തേക്ക് മത്സരിക്കാൻ കഴിയില്ല .( ഉദാ:- Murder or Rape)
ഈ നിയമത്തിലെ സെക്ഷൻ 8(2) പ്രകാരം 6 മാസം വരെ ജയിൽ ശിക്ഷ അനുഭവിച്ചാൽ ജയിൽ മോചിതനായി 6 വർഷത്തേക്ക് മത്സരിക്കാൻ കഴിയില്ല .(ഉദാ. മായം ചേർക്കൽ, പൂഴ്ത്തിവയ്പ്, കരിഞ്ചന്ത )
സെക്ഷൻ 8 (3) പ്രകാരം 2 വർഷം വരെ ജയിൽശിക്ഷ അനുഭവിച്ചാൽ ശിക്ഷാ കാലാവധി കഴിഞ്ഞ 6 വർഷം വരെ മത്സരിക്കാൻ കഴിയില്ല .
3)കേരള പഞ്ചായത്ത് രാജ് നിയമ പ്രകാരം ഇലക്ഷൻ കുറ്റങ്ങൾ ചെയ്തതായി തെളിയിക്കപ്പെട്ടാൽ 6 വർഷം വരെ മത്സരിക്കാൻ കഴിയില്ല
സ്ഥാനാർത്ഥിയായി മത്സരിച്ച ശേഷം ഇലക്ഷൻ കണക്ക് നൽകാത്തവരെ ഇലക്ഷൻ കമ്മീഷൻ അയോഗ്യരാക്കുന്ന തീയതി മുതൽ 5 വർഷത്തേക്ക് മത്സരിക്കാൻ കഴിയില്ല.
ഇലക്ഷൻ കുറ്റകൃത്യങ്ങൾ, വ്യാജ രേഖകൾ ചമയ്ക്കൽ
കോടതി /ട്രിബ്യൂണൽ 3 മാസം വരെയെങ്കിലും സ്വഭാവ ദൂഷ്യത്തിന് ശിക്ഷിച്ച വർക്ക് മത്സരിക്കാൻ കഴിയില്ല.
അഴിമതി നിരോധന നിയമപ്രകാരം ശിക്ഷിക്കപ്പെട്ട വർക്ക് മത്സരിക്കാൻ സാധിക്കില്ല.
ദുർഭരണത്തിന് ഓംബുഡ്സ്മാൻ ശിക്ഷിക്കപ്പെട്ടവർക്ക് മത്സരിക്കാൻ സാധിക്കില്ല.
സ്ഥിര ബുദ്ധി ഇല്ലാത്തവർക്ക് മത്സരിക്കാൻ കഴിയില്ല (സ്ഥിരബുദ്ധി ഇല്ലായെന്ന് ക്ഷമതയുള്ള കോടതി പറയണം.
വിദേശ രാജ്യങ്ങളിൽ പൗരത്വം നേടിയവർക്ക് മത്സരിക്കാൻ കഴിയില്ല കാരണം അവരുടെ ഇന്ത്യയിലെ പൗരത്വം നഷ്ടപ്പെടും .
കേന്ദ്ര-സംസ്ഥാന പ്രാദേശിക സർക്കാരുകളുമായി കരാറുകളിൽ ഏർപ്പെട്ടിട്ടുള്ള വർക്ക് മത്സരിക്കാൻ സാധിക്കുകയില്ല ഉദാ: . ഒരു പൊതുമരാമത്ത് കോൺട്രാക്ടർക്ക് മത്സരിക്കാൻ പറ്റില്ല പഞ്ചായത്തുമായി Subsiting Contract ഉണ്ടെങ്കിൽ.
എന്നാൽ റേഷൻ കട നടത്തുന്ന ആളിന് മത്സരിക്കാം കാരണം റേഷൻകട സർക്കാരുമായുള്ള കരാർ അല്ല.
അതുപോലെ ഗുണഭോക്ത്യ കമ്മിറ്റിയിലെ കൺവീനർ, ജനകീയാസൂത്രണ പദ്ധതിയിലെ പാടശേഖരം കമ്മറ്റി കൺവീനർ ആയി വരുന്നവർ എന്നിവർക്ക് മത്സരിക്കാം .
സംസ്ഥാന കേന്ദ്ര സർക്കാരുകളിലേക്ക് ഏതെങ്കിലും തരത്തിലുള്ള കുടിശിക കൊടുക്കാൻ ഉള്ളവർക്ക് മത്സരിക്കാൻ കഴിയില്ല .
എന്നാൽ ബാങ്കുകളിലെയോ, കോപ്പറേറ്റീവ് സൊസൈറ്റിയിലെയോ ലോൺ കുടിശിക ഉണ്ടെങ്കിലും മത്സരിക്കാം കാരണം ആ കുടിശ്ശിക സർക്കാരിലേക്കുള്ള കുടിശ്ശികയല്ല .
എന്നാൽ ഈ കുടിശ്ശിക ഈടാക്കാൻ റവന്യൂ റിക്കവറി നടപടി സ്വീകരിച്ചു കഴിഞ്ഞാൽ അത് സർക്കാരിലേക്ക് കുടിശ്ശികയായി മാറും അപ്പോൾ മത്സരിക്കാൻ പറ്റില്ല.
റവന്യൂ റിക്കവറി കോടതി സ്റ്റേ നോമിനേഷൻ കാലഘട്ടത്തിൽ നിലവിലുണ്ടെങ്കിൽ മത്സരിക്കാം .
ബാർ കൗൺസിൽ അയോഗ്യനാക്കിയ ഒരു അഡ്വക്കേറ്റ് മത്സരിക്കാൻ കഴിയില്ല .
CDS ചെയർപേഴ്സൺ ഉൾപ്പെടെ എല്ലാ കുടുംബശ്രീ അംഗങ്ങൾക്കും മത്സരിക്കാം.
എന്നാൽ CDS അക്കൗണ്ടന്റ് SC/ST കോഡിനേറ്റർമാർ, പാലിയേറ്റീവ് നഴ്സ് എന്നിവർക്ക് മത്സരിക്കാൻ പാടില്ല .
അംഗനവാടി ജീവനക്കാർ,ആശാവർക്കർമാർ, സാക്ഷരതാ പ്രേരക് ( പഞ്ചായത്തിലെ പ്രേരക്, മുൻസിപ്പാലിറ്റി പ്രേരകിന് മത്സരിക്കാൻ കഴിയില്ല) എന്നിവർക്ക് മത്സരിക്കാം.
കൂറുമാറ്റ നിരോധന നിയമം, തെരെഞ്ഞെടുപ്പിൻ്റെ രഹസ്യ സ്വഭാവം ലംഘിച്ചവർ, MP/ MLA ആയി മത്സരിച്ചോ ഇലക്ഷൻ കേസുകളിൽ ഉൾപ്പെട്ട് അയോഗ്യരായവർ തുടങ്ങിയ വിവിധ ശിക്ഷാ നടപടികളിൽ ഉൾപ്പെട്ടവർക്ക് വിവിധ കാലയളവിൽ വിലക്കുണ്ട്.
Tuesday, October 20, 2020
Right to be forgotten: Kerala High Court admits petition for removal of personal information from court order available on Google
The Kerala High Court on Thursday admitted a petition seeking the erasure of a person’s personal details from a court order available on the internet.
A Single Judge Bench of Justice N Nagaresh admitted the petition, which seeks the erasure of the petitioner’s personal details from a Google search result.
The petitioner, a consultant dentist, approached the Court aggrieved that a bail order containing his personal details was the first result of an internet search, despite his subsequent acquittal in the case.
Apart from this, the details of the crime of which he was accused as well as his personal details were printed in the bail order. Moreover, he noticed that the filing details of the crime as specified in the bail order were erroneous.
Describing the experience as traumatic, especially because the search result displayed his name, father’s name, address, and a wrong crime number, the petitioner has stated that the same infringes upon his right to privacy.
Based on the global practice in digital privacy, it has been argued that information on the internet has a character of digital eternity. The “eternity of information on the internet” would necessarily infringe on the right to privacy of individuals, it has been asserted.
The petition has been filed specifically against Google Inc. for the search result, and Indian Kanoon for carrying the bail order with the petitioner’s personal information.
The petitioner claims that he raised a grievance about the publication of his personal details on Indian Kanoon's database, and that he did not receive a response.
On this particular question, the petitioner states, “even if a Law Reporter has the right to publish court judgments, their right does not extend to show a summary of past criminal records in a google search."
He further opines that a law reporter could simply publish the text of the judgment as opposed to publishing the petitioner’s personal details on the website.
With respect to the law reporter’s act of carrying the judgment, the petitioner has argued that journalistic freedom did not extend to publishing a petitioner’s personal information as was done in the case at hand.
Representations were also made to Google and the High Court of Kerala (which had issued the bail order that contained the erroneous crime number).
he is entitled to the right to privacy, which includes the right to be forgotten.
Continuing to carry the bail order with an incorrect crime number served no practical purpose, the petitioner states, especially as he was ultimately exonerated.
Advocates Johnson Gomez, Sanjay Johnson, John Gomez, Sreedevi S, Adil MH, and Alint Joseph are arguing the petitioner's case in the Kerala High Court
Monday, October 19, 2020
Principle contained in S. 141 of NI Act is not applicable to a sole-proprietary concern, firm need not be arraigned as an accused while making a claim for recovery under S. 138 of the NI Act
Allahabad High Court: While deciding a petition filed under Article 227 of the Constitution of India, Suresh Kumar Gupta, J., dismissed the same and declined to interfere in the judgment delivered by Sessions Court.
The present petition has been filed by the petitioner to set aside the impugned orders dated 31-10-2018 passed by Additional Court No. 3, Agra in Complaint No. 1500 of 2011 (Nepal Singh v. Dhirendra Singh) under Section 138 of Negotiable Instruments Act, 1881(Hereinafter referred as N.I. Act) and the order dated 6-02-2020 passed by Additional Sessions Judge, Agra in Criminal Revision No. 552 of 2018 (Dhirendra v. State of U.P. ) and to quash the summoning order dated 28-3-2012 as well as an entire proceeding of Complaint Case No. 1500 of 2011 pending in the Additional Court No. 3, Agra.
The factual matrix in the instant case is such that the present petitioner borrowed Rs 1,00,000 from respondent 2 and handed over cheques bearing Nos. 850213 & 850214 for repayment of the borrowed amount. However, the cheques were dishonoured by the bank due to insufficient amount in the account subsequent to which respondent 2 served a notice to the petitioner on 18-10-2011. Later, on 08-11-2011, respondent 2 filed a complaint case no. 1500 of 2011 (Nepal Singh v. Dhirendra Singh) under Section 138 of N.I. Act against the petitioner in the trial court. The trial court vide its order dated 28-3-2012 has taken cognizance and summoned the petitioner.
Counsel for the petitioner, Deepak Kumar Kulshrestha has relied on Section 138 of the N.I. Act, submitting that the complainant/respondent is incompetent to lodge the prosecution as the cheques were issued by the firm Rashmi Arosole & Chemicals and the petitioner is the proprietor of this firm but the firm is not arraigned as an accused. He relied on the judgments delivered in the cases of Aneeta Hada v. Godfather Travels & Tours (P) Ltd., (2012) 5 SCC 661 and Devendra Kumar Garg v. State of U.P., 1990 SCC OnLine All 806 and added that until and unless company or firm is arraigned as an accused director or the other officer of the company/firm cannot be prosecuted/punished in the complaint.
Counsel for the respondent, S.B. Maurya attempted to refute these contentions by submitting that the cheques were drawn by the petitioner in his personal capacity and were given by way of security for payment of money. The circumstances do not warrant the arraignment of the aforementioned firm as a party.
The Court perused the cheques closely and concluded that the cheques bear the petitioner’s signature and that there is no dispute with regard to the fact that the petitioner is the sole proprietor of Rashmi Arosole & Chemicals. Also, on perusal of the registration certificate of the firm, it can be established that the petitioner is the sole proprietor of the firm namely Rashmi Arosole & Chemicals.
Upon careful consideration of the facts, circumstances and arguments advances, the Court observed that-
“While a partnership results in the collective identity of a firm coming into existence, a proprietorship is nothing more than a cloak or a trade name acquired by an individual or a person for the purpose of conducting a particular activity. With or without such trade name, it (sole proprietary concern) remains identified to the individual who owns it. It does not bring to life any new or other legal identity or entity. No rights or liabilities arise or are incurred, by any person (whether natural or artificial), except that otherwise attach to the natural person who owns it. Thus it is only a ‘concern’ of the individual who owns it. The trade name remains the shadow of the natural person or a mere projection or an identity that springs from and vanishes with the individual. It has no independent existence or continuity.”
The Court was able to conclude that in a sole proprietary concern, vicarious liability cannot arise because there’s only one person involved. The identity of the sole proprietor and his concern remain one, even if the sole proprietor may adopt a different name for his concern. Hence, there is no defect in the complaint lodged by the respondent. The sole proprietorship firm need not be impleaded for the respondent to realise his claim against the petitioner.
In view of the above, the petition has been dismissed for lack of merit. The Court found no reason to interfere in the orders dated 31-10-2018 passed by Additional Court No. 3, Agra and the order dated 6-2-2020 passed by Additional Sessions Judge against the petitioner, [Dhirendra Singh v. State of U.P., No. 2231 of 2020, decided on 13-10-2020]
Yashvardhan Shrivastav, Editorial Assistant has put this story together
Share this:
Click to print (Opens in new window)Click to share on Twitter (Opens in new window)Click to share on Facebook (Opens in new window)Click to share on LinkedIn (Opens in new window)Click to share on WhatsApp (Opens in new window)Click to share on Telegram (Opens in new window)Click to email this to a friend (Opens in new window)More
Related
All HC | Once the intention of the party is clear that he does not wish to make payment, should complainant wait for 15 days to file a complaint for dishonour of cheque? HC answers
September 25, 2020
In "Case Briefs"
P&H HC | Orders of State Commission in consumer dispute matters to be appealed before National Commission; HC dismisses writ petition
August 20, 2020
In "Case Briefs"
[S. 138 NI Act] P&H HC | Do sympathetic consideration have any role to play in the matter of sentencing? Court discusses
August 17, 2020
In "Case Briefs"
TAGGED WITH: Cheques, Firm, NI Act, Section 138 NI Act, Section 141 NI Act, Trial Court, vicarious liability
Avatar
Written by Editor
Post navigation
PREVIOUS STORY
Kar HC | Approval from the Medical Council for the purpose of practicing as a private medical practitioner cannot be withheld by the authorities on arbitrary grounds; Writ Petition Allowed
NEXT STORY
“Block Twitter handle of defendant making derogatory posts against TV Today Network and its leading anchor” Del HC allows injunction sought by media conglomerate
WE RECOMMEND
CASE BRIEFSTRIBUNALS/COMMISSIONS/REGULATORY BODIES
NGT | Railways to submit Rs 50 lakhs as performance guarantee to prevent air pollution at “Khori Railway Station”
CASE BRIEFSHIGH COURTS
Utt HC | Law provides a remedy at two stages, one before authority concerned and later before appellate authority, both must be fair and in compliance with the norms of natural justice
CASE BRIEFSHIGH COURTS
Proceedings under Section 13 of Hindu Marriage Act transferred considering convenience of the wife
JOIN THE DISCUSSION
Your email address will not be published. Required fields are marked
Comment *
Name *
Email *
Website
Notify me of follow-up comments by email.
Notify me of new posts by email.
This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.
TRANSLATE
Select Language
Powered by Google TranslateTranslate
POPULAR ON SCC ONLINE BLOG
CASE BRIEFSHIGH COURTS
All HC | Offences under Ss. 498-A IPC and 3/4 of Dowry Prohibition Act compounded in light of settlement between parties
CASE BRIEFSTRIBUNALS/COMMISSIONS/REGULATORY BODIES
[RTI v. Right to Privacy] CIC | Under what circumstances exemption of S. 8(1)(j) of RTI Act be claimed? Commission explains the provision in respect to invasion of privacy
LAW MADE EASY
Cannabis: Your guide to what’s legal and what’s not in India
HOT OFF THE PRESSNEWS
BCI | “Last & Final Opportunity”; Details of Practicing Advocates to be supplied as per requirement of SC’s e-Committee by 15th November
LAW SCHOOL NEWSMOOT COURT ANNOUNCEMENTS
11th School of Law, CHRIST University, Bengaluru National Moot Court Competition, 2020
MOST COMMENTED
HOT OFF THE PRESSNEWS
BCI | “Last & Final Opportunity”; Details of Practicing Advocates to be supplied as per requirement of SC’s e-Committee by 15th November
COVID 19HOT OFF THE PRESSNEWS
[UNLOCK-5] Ministry of Education issues guidelines for re-opening of schools
CASE BRIEFSTRIBUNALS/COMMISSIONS/REGULATORY BODIES
[RTI v. Right to Privacy] CIC | Under what circumstances exemption of S. 8(1)(j) of RTI Act be claimed? Commission explains the provision in respect to invasion of privacy
HOT OFF THE PRESSNEWS
Search & Seizure action carried out by Income tax Department in a case of a leading Advocate
CASE BRIEFSTRIBUNALS/COMMISSIONS/REGULATORY BODIES
NCDRC | Are flat buyers entitled to compensation for not being provided “extra facilities on extra sum”? Commission explains
TAGS
#SCC Aadhaar Additional Judges Anticipatory Bail Appeal Appointment Appointments Arbitration Bail Bombay High Court Cases Reported CBI Chief Justice Compensation Conviction Coronavirus Corona Virus COVID-19 Cruelty Data Protection Delhi High Court Divorce Evidence FIR GST High Court Interpretation Investigation Jurisdiction Law Lockdown Maintenance MoU Murder NHRC Privacy Rape Reservation SEBI Section 125 CrPC Section 138 NI Act Section 482 Crpc Sentence Supreme Court Supreme Court Cases
Disclaimer : The content of this Blog are for informational purposes only and for the reader's personal non-commercial use. The views expressed are not the personal views of EBC Publishing Pvt. Ltd. and do not constitute legal advice. The contents are intended, but not guaranteed, to be correct, complete, or up to date. EBC Publishing Pvt. Ltd. disclaims all liability to any person for any loss or damage caused by errors or omissions, whether arising from negligence, accident or any other cause.
© 2018 EBC Publishing Pvt. Ltd. All rights reserved.
notification icon
Tuesday, September 22, 2020
Kerala Protection of Interests of Depositors
The Kerala High Court on Wednesday directed District Collectors who are the competent authorities under Section 4 of the Kerala Protection of Interests of Depositors in Financial Establishments (KPID) Act to order closure of all branches of Popular Finance Limited and its allied institutions and attachment of the cash, ...
The Kerala High Court on Wednesday directed District Collectors who are the competent authorities under Section 4 of the Kerala Protection of Interests of Depositors in Financial Establishments (KPID) Act to order closure of all branches of Popular Finance Limited and its allied institutions and attachment of the cash, gold and all assets of the branches.
Justice V.G. Arun while issuing the directive kept in abeyance the State Police Chief's circular directing all police stations not to register First Information Reports (FIRs) based on individual complaints received from the investors and asking to transfer complaints to the Konni police station.
The court directed the Station House Officers to register separate cases and FIRs on receipt of such complaints.
The court directed the Centre to take a decision on the request of the State government for a CBI probe into the cases expeditiously. If the Centre decided to entrust the probe with the CBI, a special investigation team consisting of officers having experience and expertise in investigating economic offences should be constituted by the CBI, the court ordered.
The court passed the order on a batch of petitions seeking a CBI probe into the cheating case and invocation of the provisions of the KPID Act. According to the petitioners, a CBI probe was essential as the directors of the Konni-based non-banking finance firm had swindled depositors to the tune of around ₹2,000 crore. They also challenged the refusal of the police to register separate FIRs on individual complaints.
Monday, August 24, 2020
CRPC important Judgments:
CRPC important Judgments:
1. *Lalita Kumari v. State of UP*
:FIR mandatory in cognizable cases
2. *Mohd. Ahmad Khan vs Shah Bano Begum*
:Section 125 of CrPC Secular
3. *D.K. Basu v. State of Bengal*
:SC guidelines relating to rights of the arrested person
4. *Nilabati Bahera v. State of Orissa*
:Compensation in case of unlawful arrest and detention
5. *Sheela Barse v. State of Maharashtra*
:Rights of women relating to arrest
6. *Joginder Kumar v. State of UP*
:SC guidelines relating to rights of the arrested person
7. *Chanmuniya v. Virendra Kumar Singh Kushwaha*
:Right of maintenance in Live-in-Relationships
8. *Shiv Shankar Singh v. State of Bihar*
:Filing of Multiple FIR
9. *Satya Pal Singh v. State of MP*
:Father of deceased victim has right to appeal
10. *State of UP v. Singhara Singh*
:Section 164 by necessary implication prohibits the magistrate from giving oral evidence of the confession made to him
11. *State of Madhya Pradesh v. Rustum*
:Computation of period of 60/90 Days u/s 167 of CrPC
12. *CBI v. Anupam J. Kulkarni*
:Police Remand can not exceed 15 Days
13. *Mubarak Ali v. State of Bombay*
:Offence triable where the act is done
14. *Shakuntala Devi v. State of U.P.*
:Availability of Civil Remedy does not bar filing of a case u/s 200 of CrPC
15. *Dina Nath v. Emperor*
:No summary trial in serious or complicated cases
16. *Surendra Singh v. State of UP*
:Where a Judge who wrote the Judgment dies before it was delivered or pronounced, another Judge can not deliver it
17. *Naresh v. State of UP*
:Alteration of Conviction u/s 302 IPC to one u/s 304 IPC by HC is not justified u/s 362 of CrPC
18. *Ashok Kumar v. UOI*
:Constitutional validity of Section 433-A of CrPC
19. *Rasiklal v. Kishore Khanchand Wadhwani*
:Right to bail u/s 436 in bailable offences is an absolute and indefeasible right
20. *Gurbaksh Singh Sibbia v. State of Punjab*
:SC guidelines relating to anticipatory bail
21. *Jagdish Ram v. State of Rajasthan*
:Quashing of FIR on account of delay
22. *State of MP v. Madan Lal*
:No compromise in Rape cases
23. *Manohar Singh v. State of Rajasthan*
:Compensation to victim of Crime
24. *S.R. Sukumar v. Sunnad Raghuram*
:Amendment in complaint can be done
25. *Siddaharth Vashisht v. State(NCT of Delhi)*
:Cryptic Telephonic Message of a cognizable offence not to be treated as F.I.R
Wednesday, June 10, 2020
ചെക്ക് കേസുകൾ ക്രിമിനൽ കുറ്റം അല്ലാതാക്കി മാറ്റാൻ കേന്ദ്ര സർക്കാർ ആലോചിക്കുന്നു.
ചെക്ക് കേസുകൾ ക്രിമിനൽ കുറ്റം അല്ലാതാക്കി മാറ്റാൻ കേന്ദ്ര സർക്കാർ ആലോചിക്കുന്നു. ഇത് സംബന്ധിച്ച് പൊതുജനങ്ങളിൽ നിന്ന് അഭിപ്രായം ക്ഷണിച്ചിരിക്കുകയാണ് കേന്ദ്ര സർക്കാർ. സർക്കാരിന്റെ നീക്കത്തോട് പൂർണമായും യോജിക്കുന്നു.
അക്കൗണ്ടിൽ പണമില്ലാത്തത്തിന്റെ പേരിൽ ചെക്ക് മടങ്ങുന്നതിനെ ഒരു ക്രിമിനൽ കുറ്റമാക്കുന്ന നിയമമാണ് നെഗോഷ്യബൾ ഇൻസ്ട്രുമെന്റ്സ് ആക്ടിലെ 138ആം വകുപ്പ്. പണം വായ്പ വാങ്ങുന്ന പാവങ്ങളെ ഈ നിയമം ഉപയോഗിച്ച് ബ്ലേഡുകാർ ഉപദ്രവിക്കുന്നത് വ്യാപകമാണ്. ലോൺ എടുക്കുന്ന സമയത്ത് ഈടായി ഒപ്പിട്ട് വാങ്ങുന്ന ബ്ലാങ്ക് ചെക്ക് ഉപയോഗിച്ചാണ് തിരിച്ചടവ് മുടങ്ങുന്ന സമയത്ത് ക്രിമിനൽ കേസ് ഫയൽ ചെയ്യുന്നത്. ഇതോടെ ലോൺ എടുത്തവൻ രണ്ട് വർഷം വരെ തടവ് ശിക്ഷ ലഭിക്കാവുന്ന ഒരു ക്രിമിനൽ കേസിൽ പ്രതിയാകും. സിവിൽ സ്വഭാവമുള്ള ഈ കേസ് ക്രിമിനൽ കുറ്റമായി പരിഗണിക്കാതെ കേവലം ഒരു സിവിൽ കേസ് ആയി പരിഗണിക്കണം എന്നാണ് എന്റെ അഭിപ്രായം.
1881ൽ സായിപ്പ് നെഗോഷ്യബൾ ഇൻസ്ട്രുമെന്റ്സ് ആക്റ്റ് ഉണ്ടാക്കിയ വേളയിൽ ചെക്ക് മടങ്ങുന്നത് ഒരു ക്രിമിനൽ കുറ്റമായിരുന്നില്ല. 1988ൽ നിയമം ഭേദഗതി ചെയ്താണ് അതൊരു ക്രിമിനൽ കുറ്റമാക്കി മാറ്റിയത്. സാധാരണ ഗതിയിൽ സമൂഹത്തെ ഒന്നടങ്കം ദോഷകരമായി ബാധിക്കുന്ന ഒരു പ്രവർത്തിയെ മാത്രമാണ് ക്രിമിനിൽ കുറ്റമാക്കാറുള്ളത്. വ്യക്തികൾ തമ്മിലുള്ള ചെക്ക് ഇടപാടുകൾ മുടങ്ങുന്നത് ക്രിമിനൽ കുറ്റമാകേണ്ട ഒരു സാമൂഹിക വിപത്ത് അല്ലല്ലോ. ചെക്ക് ഇടപാടുകളുടെ വിശ്വാസ്യത വർധിപ്പിക്കുക എന്ന ന്യായം പറഞ്ഞാണ് ഇടപാടുകാരെ മാത്രം ബാധിക്കുന്ന, സമൂഹത്തെ ഒരു നിലക്കും ബാധിക്കാത്ത, സിവിൽ സ്വഭാവമുള്ള ഒരു പ്രവർത്തിയെ ക്രിമിനൽ കുറ്റമാക്കി മാറ്റിയത്. സിവിൽ കുറ്റം ചെയ്തവരെ ക്രിമിനൽ നടപടി നിയമത്തിന്റെ കരാളഹസ്തം കൊണ്ട് വേട്ടയാടുന്നത് ചെക്ക് ഇടപാടുകളുടെ വിശ്വാസ്യത വർധിപ്പിക്കാനാണ് എന്ന ന്യായം പറഞ്ഞു നീതികരിക്കാനാവില്ല.
കേസിലെ പരാതിക്കാരന് അന്യായമായ ഒരുപാട് ആനുകൂല്യങ്ങൾ നൽക്കുന്നുണ്ട് പ്രസ്തുത നിയമം. സാധാരണ സ്വകാര്യ അന്യായത്തിൽ ചെയ്യുന്നത് പോലെ ചെക്ക് കേസുകളിൽ പരാതിക്കാരന് സാക്ഷി കൂട്ടിൽ കയറി മജിസ്ട്രേറ്റിന്റെ വിസ്താരത്തിന് വിധേയനാകേണ്ടതില്ല. ആദ്യ വിസ്താരവും പരാതിക്കാരൻ സാക്ഷികൂട്ടിൽ കയറി പറയേണ്ടത് ഇല്ല, സത്യവാങ്മൂലം സമർപ്പിച്ചാൽ മതി. മറ്റ് ക്രിമിനൽ കേസിൽ ഒന്നുമില്ലാത്ത ഇടക്കാല നഷ്ടപരിഹാരം പോലുമുണ്ട് ഇപ്പോൾ ചെക്ക് കേസുകളിൽ. സിവിൽ സ്വഭാവമുള്ള ക്രിമിനൽ കുറ്റം എന്ന പരിഗണനയിൽ ഒരുപാട് ആനുകൂല്യം പരാതിക്കാരന് നൽകുന്ന നിയമം അത്തരം ആനുകൂല്യങ്ങൾ ഒന്നും തന്നെ പ്രതിക്ക് നൽകുന്നില്ല. പ്രതി സാധാരണ ക്രിമിനൽ കേസിലേത് പോലെ രണ്ട് ഭൂവുടമകളെ കോടതിയിൽ ഹാജരാക്കി ജാമ്യം എടുക്കണം. കേസിന് ഹാജറാകാതെ വാറന്റ് അയാൽ അറസ്റ്റ് ചെയ്യാൻ പോലീസ് വീട്ടിലെത്തും, പിടിക്കിട്ടാ പുള്ളിയായി പ്രഖ്യാപിക്കും, സ്വത്ത് ജപ്തി ചെയ്യാനുള്ള നടപടികൾ സ്വീകരിക്കും. കൂടാതെ, പ്രതിക്ക് ദോഷമായ വ്യാഖ്യാനങ്ങളുള്ള വിധികളാണ് ഇപ്പോൾ ബഹുമാനപ്പെട്ട സുപ്രീംകോടതിയിൽ നിന്ന് പോലുമുണ്ടാകുന്നത്.
ഇത് ഒറ്റപ്പെട്ട നിയമമല്ല. 2007ലെ Payment and Settlement Systems Actന്റെ 25ആം വകുപ്പ് വായിച്ചാൽ മനസിലാകും ഈ ക്രിമിനൽവത്കരണം എത്ര മാത്രം ഭീകരമായിരിക്കുന്നു എന്ന്. സിവിൽ നിയമം കാര്യക്ഷമമല്ല എന്ന വിമർശം ഉയരുമ്പോൾ അതിനെ മറികടക്കാൻ വേണ്ടി ഭരണകൂടം കണ്ടെത്തിയ എളുപ്പ വഴിയാണ് സിവിൽ കുറ്റത്തെ ക്രിമിനൽവത്കരിക്കുക എന്നത്.
ഇത്തരം എളുപ്പ വഴികളല്ല നീതിന്യായ വ്യവസ്ഥക്ക് വേണ്ടത്. കഴുത്തറപ്പൻ കോർട് ഫീ കുറയ്ക്കുന്നത് ഉൾപ്പെടെ സിവിൽ നിയമത്തെ കൂടതൽ കാര്യക്ഷമമാക്കുന്ന നിയമ പരിഷ്കാരങ്ങൾ ആണ് വേണ്ടത്.
Tuesday, March 10, 2020
Section 138 NI Act: Case not maintainable if Legal Notice of demand served beyond 30 days by complainant.
Section 138 NI Act: Case not maintainable if Legal Notice of demand served beyond 30 days by complainant.
The Delhi High Court has quashed criminal complaint against the accused represented by Counsel Nihit Dalmia, filed under Section 138 of Negotiable Instruments Act, 1881 on founding that Legal Notice of demand was served beyond 30 days by the complainant.The Court's judgement came out in case titled as AMIT KUMAR MISHRA v/s THE STATE (GOVT OF NCT OF DELHI & ANR).
CASE BACKGROUND
The Petitioner through Counsel NIHIT DALMIA herein sought quashing of criminal proceedings against him initiated under Section 138 of Negotiable Instruments Act as the respondent/complainant gave him cash loan of ₹50,000 which he promised to pay back in eight months. However, on the due date, he only paid ₹19,500 and asked for one month's time to pay the rest of the amount. For the same, in Dec 2016, he presented a cheque of ₹30,500 to the respondent/complainant which went dishonored on 02.01.2017. In response, the respondent/complainant served legal demand notice dated 06.02.2017 via post.
The respondent/complainant contended that he immediately contacted the petitioner overcall after the dishonor of the cheque but hadn't received any satisfactory answer. On the other hand, Learned Counsel of the petitioner contended that the notice was served beyond 30 days of knowledge of the dishonor of cheque and thus no offence under Section 138 of the NI Act is made out as clause (b) of the proviso to Section 138 NI Act is not proved.
To make his case he relied on Kamlesh Kumar v. State of Bihar and Anr in which the Supreme Court held:
“15. It is, thus, apparent that he received the information about the dishonor of the cheque on 10.11.2008 itself. However, he did not send the legal notice within 30 days therefrom. We, thus, find that the complaint filed by him was not maintainable as it was filed without satisfying all the three conditions laid down in Section 138 of the N. IAct as explained in para 12 of the judgment in the case of MSR Leathers, extracted above.”
The observation was re-affirmed by the Supreme Court in Sivakumar v. Natrajan.
13. It is one thing to say that sending a notice is one of the ingredients for maintaining the complaint but it is another thing to say that dishonor of a cheque by itself constitutes an offence. For the purpose of proving its case that the accused had committed an offence under Section 138 of the Negotiable Instruments Act, the ingredients thereof are required to be proved. What would constitute an offence is stated in the main provision. The proviso appended thereto, however, imposes certain further conditions which are required to be fulfilled before cognizance of the offence can be taken. If the ingredients for constitution of the offence laid down in provisos (a), (b) and (c) appended to Section 138 of the Negotiable Instruments Act intended to be applied in favor of the accused, there cannot be any doubt that receipt of a notice would ultimately give rise to the cause of action for filing a complaint. As it is only on receipt of the notice that the accused at his own peril may refuse to pay the amount. Clauses (b) and (c) of the proviso to Section 138, therefore, must be read together. Issuance of notice would not by itself give rise to a cause of action but a communication of the notice would.”
The Court thus quashed the criminal proceedings against the petitioner as it was evident that the legal notice was served beyond 30 days which defer the law established in Section 138 of Negotiable Instruments Act,
Friday, March 6, 2020
Insurance Company cannot deny a vehicle owner's claim merely because the driver possessed a fake license: Supreme Court
Insurance Company cannot deny a vehicle owner's claim merely because the driver possessed a fake license: Supreme Court [Read Judgment]
The Court observed that to avoid liability, the onus was on the insurance company to prove that the insured did not take adequate care and caution to verify the driver's licence.
The Supreme Court recently held that an insurance claim cannot be denied only on the ground that the vehicle was driven by a driver possessing a fake license, in the absence of proven wilful negligence by the insured in verifying the genuineness of the licence (Nirmal Kothari v United India Insurance Co Ltd).
A Division Bench of Justices Navin Sinha and Krishna Murari reiterated,
"While the insurer can certainly take the defence that the licence of the driver of the car at the time of accident was invalid/fake however the onus of proving that the insured did not take adequate care and caution to verify the genuineness of the licence or was guilty of willful breach of the conditions of the insurance policy or the contract of insurance lies on the insurer."
Supreme Court
On the facts an hand, the Court added that if an employer found the driver to be competent to drive the vehicle and had satisfied himself that the driver has a driving licence, the insurance company would be liable to pay the claimant.
In such a scenario, only a reasonable standard of care is required to be exercised. The insured does not have to go to the "unreasonable" extent of making enquiries with RTOs all over the country to ascertain the veracity of the driving licence, the Court observed.
Provided that this standard of care is exercised, Section 149(2)(a)(ii) of the Motor Vehicles Act would not be breached, the Court said.
This provision states thatiInsurance companies are not liable to indemnify the insured, if the driver of the vehicle did not hold a valid driver's licence or if the driver was not eligible to carry the licence at the time of the accident.
In the motor accident case at hand, the claimant was denied insurance on the ground that the driver of the claimant's vehicle did not possess a valid driver's licence.
The insurance company argued that in the absence of a valid and effective driving licence with the driver, there was fundamental breach of the terms and conditions of the insurance policy in question. Hence, the claim was not payable, it was contended.
The claimant, on the other hand, told the Court that when the driver was employed, reasonable diligence was exercised to ascertain if he possessed a valid driver's licence by checking the documents produced in connection with the case.
The Supreme Court noted that the question of law that arose for consideration was the extent of care/diligence that was expected of the employer while employing a driver.
The Court found that the issue had been addressed in the case of United India Insurance Co. Ltd. vs. Lehru & Ors, where it was held that an insurance company could not be permitted to avoid its liability only on the ground that the person driving the vehicle at the time of the accident was not duly licenced.
Pertinently, the Bench noted that a wilful breach of the conditions of the policy should be established.
In this regard, the Court further cited the case of National Insurance Co. Ltd. vs. Swaran Singh & Ors, wherein it was held that,
"Mere absence, fake or invalid driving licence or disqualification of the driver for driving at the relevant time, are not in themselves defences available to the insurer against either the insured or the third parties."
In that case, the Court had held,
"To avoid its liability towards the insured, the insurer has to prove that the insured was guilty of negligence and failed to exercise reasonable care in the matter of fulfilling the condition of the policy regarding use of vehicles by a duly licenced driver or one who was not disqualified to drive at the relevant time.”
National Insurance Co. Ltd. vs. Swaran Singh & Ors
However, if the insurance company proves that the owner of the vehicle was aware or had notice that the driver's licence was fake or invalid and still permitted the person to drive, the insurance company would no longer continue to be liable.
In this case, however, the claimant had no reason to doubt the genuineness of the driver's licence carried by the driver. Therefore, the Supreme Court ruled in the claimant's favour, observing that,
"It is not the contention of the Respondent/ Insurance Company that the Appellant/complainant is guilty of willful negligence while employing the driver... The respondent/ Insurance Company is held liable to indemnify the appellant."
Supreme Court
Advocates Jasmeet Singh, Naman Joshi, Satyendra Mani Tripathi and Pushpendra Singh Bhadoriya appeared for the claimant. Advocates Suman Bagga and Manjeet Chawla represented the respondents.
[Read the Judgment]
Thursday, March 5, 2020
In the Motor Vehicles Act, 1988, Section 166 (3), as originally introduced, also stipulated six months limitation for filing a claim petition. However, the power to condone the delay was restricted to a maximum of 12 months. ... DOC compensation for the death or injury arising out of use of motor vehicle. 11.
Bombay High Court
Kum.Jyoti M.Shetye vs Ashok J.Powar And Ors on 16 April, 2019
Bench: N. J. Jamadar
WP3912-96.DOC Santosh IN THE HIGH COURT OF JUDICATURE AT BOMBAY CIVIL APPELLATE JURISDICTION WRIT PETITION NO. 3912 OF 1996 1. Kum. Jyoti Manohar Shetye, Age : 30 years, Occu.: Service, R/o. B/5, Sudamkrupa, Sudamwadi, Aarey Road, Dattanagar, Dombivali (East), District : Thane. ...Petitioner Versus 1. Ahsok Jagannath Powar age 24 years, Occu.: Driver, R/o. Sawalj, Tal. Tasgaon, District : Sangli 2. Jaysingrao Balwantrao Yadav age : 50 years, Occu.: Business, R/o. Mangolwadi, Tal. : Hatkanangale, District : Kolhapur. 3. The New India Assurance Company Kolhapur, Kolhapur Branch, Opp. Parvati Talkies, Kolhapur ...Respondents Ms. Anjali Helekar, for the Petitioner. CORAM: N. J. JAMADAR, J.
RESERVED ON: 5th April, 2019.
PRONOUNCED ON: 16th April, 2019.
JUDGMENT:-
1. This petition under Article 227 of the Constitution of India raises the issue of the contours of the power of the Tribunal constituted under the Motor Vehicles Act, 1988 (hereinafter referred to as 'the Act') to entertain a claim for compensation preferred beyond the period of limitation stipulated by Sub-
WP3912-96.DOC section (3) of Section 166 of the Act, which came to be omitted with effect from 14th November, 1994.
2. The aforesaid issue arises in the backdrop of the following facts:
The Petitioner, who is employed with the Bombay Port Trust, is a socially engaged citizen. As a part of social awareness drive, the Petitioner had participated in a bicycle ride from Mumbai to Bangalore. On 1 st March, 1988, while the Petitioner was entering into Kolhapur city, a Tractor bearing No. M.G.I. 1112, attached with two trolleys bearing No.MWK 8004 and 8005, driven by Respondent no.1, owned by Respondent no.2 and insured with Respondent no.3, came in a very high speed and gave a violent dash to the Petitioner. Due to the impact, the Petitioner was seriously injured. She was initially admitted in Chhatrapati Pramile Raje Hospital, Kolhapur, in an unconscious state and, thereafter, she was shifted to Bombay Port Trust Hospital, Mumbai. The Petitioner was discharged from hospital on 4th April, 1988. On account of the injuries sustained in the accident, the Petitioner suffered 15% permanent disability.
Since the Petitioner was required to take continuous treatment as an out-door patient and was advised not to travel WP3912-96.DOC long distance, the Petitioner could not prefer the application for compensation within the stipulated period of limitation. Thus, the Petitioner filed application, Miscellaneous M.A.C. No.22 of 1991 for condonation of delay in preferring the claim for compensation for the injuries suffered in the said accident.
The learned Member, Motor Accident Claims Tribunal ('MACT'), Kolhapur, after considering the application for codonation of delay and the resistance put-forth by Respondent no.3 - Insurer, was persuaded to dismiss the application by impugned order dated 2nd February, 1996. The learned Member was of the view that, since the application was preferred beyond the period of 12 months, in view of the provisions of Sub- section (3) of Section 166 (as it is stood before its omission), it was not competent to condone the delay. Secondly, on the facts of the case, in the opinion of the learned Member, the Petitioner had not made out a sufficient cause for condonation of delay. Being aggrieved by and dissatisfied with the impugned order of refusal to condone the delay and entertain the claim for compensation, the Petitioner has preferred this petition.
3. Respondent no.3 - Insurer, who had contested the application before the learned Member, MACT, Kolhapur, did not turn up despite service of notice.
WP3912-96.DOC
4. I have heard Ms. Anjali Helekar, the learned Counsel for the Petitioner, at some length.
5. Ms. Helekar urged that the learned Member committed an error in holding that the delay could not be condoned in view of the proviso to Sub-section (3) of Section 166 of the Act. The learned Member, according to the learned Counsel for the Petitioner, lost sight of the fact that by the time the impugned order came to be passed, on 2nd February, 1996, the said Sub- section (3) stood abrogated from the statute book as the legislature, in its wisdom, thought it appropriate not to prescribe any period of limitation for filing a claim for compensation, in the backdrop of the beneficial nature of the Act. The learned Counsel would further submit that the approach of the learned Member in refusing to condone the delay on the premise that no sufficient cause was made out also reflects a pedantic view. The learned Member ought to have appreciated that ordinarily a litigant should not be deprived of the opportunity to get the lis adjudicated on merit and a liberal approach is required to be adopted while considering a prayer for condonation of delay.
6. From the perusal of the impugned order, it becomes evident that, to meet the challenge on account of the maximum WP3912-96.DOC period of limitation (12 months), postulated by the proviso to the Sub-section (3) of Section 166, a submission was advanced on behalf of the Petitioner that since the accident had occurred before the Motor Vehicles Act, 1988 was brought into force (1 st July, 1989) by repealing the Motor Vehicles Act, 1939, the provisions of the Motor Vehicles Act, 1939 would govern the situation, whereunder there was no restriction in condoning the delay beyond the period of 12 months. The learned Member was, however, of the view that the application would be governed by the provisions of the new Act. In support of the said view, the learned Member placed reliance upon the ruling of Supreme Court in the case of Vinod Gurudas Raikar vs. National Insurance Company Ltd. & ors.1, wherein such a contention advanced on behalf of the claimant was repelled.
7. Before adverting to deal with the legality and correctness of the aforesaid view of the learned Member, it may be apposite to trace the legislative development in the matter of prescription of the period of limitation for filing a claim for compensation for death or injury arising out of use of motor vehicle.
8. As regards the period of limitation, the Motor Vehicles Act, 1939 (the old Act) contained the following provisions.
1 (1991) 4 Supreme Court Cases 333. WP3912-96.DOC "110-A. Application for compensation: (1)......... (2).............. (3) No application for such compensation shall be
entertained unless it is made within six months of the occurrence of the accident:
Provided that the Claims Tribunal may entertain the application after the expiry of the said period of six months if it is satisfied that the applicant was prevented by sufficient cause from making the application in time."
9. In the Motor Vehicles Act, 1988, Section 166 (3), as originally introduced, also stipulated six months limitation for filing a claim petition. However, the power to condone the delay was restricted to a maximum of 12 months. Sub-section (3) of Section 166 read as under:
"166 (3) No application for such compensation shall be entertained unless it is made within six months of the occurrence of the accident.
Provided that the Claims Tribunal may entertain the application after the expiry of the said period of six months but not later than twelve months, if it is satisfied that the applicant was prevented by sufficient cause from making the application in time."
(emphasis supplied)
10. The period of limitation for filing a claim petition, of six months (which was provided in the Old Act as well as the Act of 1988) was, however, completely done away, with effect from 14th November, 1994 by the Motor Vehicles (amendment) Act, 1994, under which the aforesaid Sub-section (3) of Section 166, came to be omitted. The situation which thus obtains is that there is no period of limitation for filing a claim petition for WP3912-96.DOC compensation for the death or injury arising out of use of motor vehicle.
11. A brief reference to the facts of the case, would become necessary. The accident had occurred on 1st March, 1988. The period of limitation prescribed under Sub-section (3) of Section 110-A of the Old Act expired on 31st August, 1988. The application for condonation of delay, along with claim petition, was filed on 19th May, 1989. The application was evidently filed beyond 12 months of the date of accident. The new Act came into force on 1st July, 1989.
12. In the backdrop of the legislative development and indisputable facts, the development of law, especially in the context of the legislative changes brought about by the Act of 1988 and the amending Act of 1944, is worth noticing. One of the earliest pronouncement appears to be in the case of Vinod Raikar (supra), on which reliance was placed by the learned Member in support of his decision. In the said case, the accident had taken place on 22nd January, 1989. The old Act was repealed and the new Act came into force on 1 st July, 1989. The claim petition was filed on 15 th March, 1990 with a prayer for condonation of delay. The claims Tribunal and the High Court dismissed the application on the ground that the delay of WP3912-96.DOC more than six months could not be condoned in view of the proviso to Sub-section (3).
13. In the Apex Court, on behalf of the Claimant a submission was advanced that since the accident had taken place before the Act of 1988 came into force, the bar introduced by the proviso to Sub-section (3) did not operate and the Tribunal was not precluded from condoning the delay exceeding six months. The Apex Court rejected the said contention. The following observations in paragraph 13 are significant and, thus, extracted below:
"13. In the case before us the period of limitation for lodging the claim under the old as well as the new Act was same six months which expired three weeks after coming in force of the new Act. It was open to the appellant to file his claim within this period or even later by July 22, 1989 with a prayer to condone the delay. His right to claim compensation was not affected at all by the substitution of one Act with another. Since the period of limitation remained the same there was no question of the appellant being taken by surprise. So far the question of condonation of six months delay was concerned, there was no change in the position under the new Act. In this background the appellant's further default has to be considered. If in a given case the accident had taken place more than a year before the new Act coming in force and the claimant had actually filed his petition while the old Act was in force but after a period of one year, the position could be different. Having actually initiated the proceeding when the old Act covered the field a claimant could say that his right which had accrued on filing of the petition could not be taken away. The present case is different. The right or privilege to clam benefit of a provision for condonation of delay can be governed only by the law in force at the time of delay. Even the hope or expectation of getting the benefit of an enactment presupposes applicability of the enactment when the need arises to take its benefit."
(emphasis supplied) WP3912-96.DOC
14. From the aforesaid observations, it becomes explicitly clear that the crucial factor which was taken note of by the Supreme Court was the filing of the claim petition after coming into force of the new Act. The Supreme Court expressly observed that had the claimant therein, actually filed the petition while Old Act was in force the position would have been different.
15. In the case at hand, as indicated above, the Petitioner had filed the application along with the claim petition on 19 th May, 1989, before the Act of 1988 came into force. The learned Member, MACT, Kolhapur, however, did not notice this significant distinction between the facts of the instant case and the facts in the case of Vinod Raikar (supra) and observed that the aforesaid pronouncement in the case of Vinod Raikar (supra) was on all four to the facts of the case at hand.
16. The import of omission of aforesaid Sub-section (3), by the amending Act, 1994, arose for consideration before the Supreme Court in the case of Dhannalal vs. D.P. Vijayvargiya & ors.2 In the said case, the accident had occurred on 4th December, 1990, the claim petition, along with application for condonation of delay of four days, came to be 2 (1996) 4 Supreme Court Cases 652.
WP3912-96.DOC filed on 7th December, 1991. The Tribunal had condoned the delay. However, the High Court of Madhya Pradesh set aside the order of the Tribunal in view of Sub-section (3) of Section 166 of the Act, 1988. The Supreme Court held that when Sub- Section (3) of Section 166 has been omitted, the Tribunal has to entertain a claim petition without taking note of the date on which accident had taken place. The claim petition cannot be thrown out on the ground that such petition would have been barred by time, when Sub-section (3) of Section 166 was in force. It need not be impressed that Parliament from time to time introduced amendment in the old Act as well as in the new Act in order to protect the interest of the victims in the accident and their heirs if the victims died. Thus, the Supreme Court, set aside the order passed by the High Court and observed as under:
"8 The matter will be different if any claimant having filed a petition for claim beyond time which has been rejected by the Tribunal or the High Court, the claimant does not challenge the same and allows the said judicial order to become final. The aforesaid amending Act shall be of no help to such claimant. The reason being that a judicial order saying that such petition of claim was barred by limitation has attained finality. But that principle will not govern cases where the dispute as to whether petition for claim having been filed beyond the period of twelve months from the date of the accident is pending consideration either before the Tribunal, the High Court or this Court. In such cases, the benefit of amendment of sub-section (3) of Section 166 should be extended."
WP3912-96.DOC
17. In the case of New India Assurance Co. Ltd. vs. C.
Padma and another3 the aforesaid pronouncement in the case of Vinod Raikar (supra) and Dhannalal (supra) came up for consideration before the Supreme Court. In the said case, the accident had occurred on 18th February, 1989. The claim petition was filed on 2nd November, 1995. The Tribunal and the High Court had rejected the defence based on bar of limitation. The Supreme Court held that the ratio laid down in Dhannala's case applied with full force to the facts of the said case, as, when the claim petition was filed, Sub-section (3) of Section 166 had been omitted. Thus, the Tribunal was bound to entertain the claim petition without taking note of the date on which the accident took place. The Supreme Court after noticing the facts in the case of Vinod Raikar (supra) observed that the decision in the said case was based on the facts of the said case and did not proscribe condonation of delay.
18. A three Judge Bench of the Supreme Court in the case of Purohit and Company vs. Khatoonbee and another4 while considering the question of condonation of 28 years delay in preferring the claim petition, again considered the import of 3 (2003) 7 Supreme Court Cases 713.
4 (2017) 4 Supreme Court Cases 783. WP3912-96.DOC
omission of Sub-section (3) of Section 166. The moot question which was considered by the Supreme Court was, "does the omission of Section 166(3) by the amending Act, 1994 have the effect of allowing the claimant to file a claim petition, at any time and whenever he chooses? Even after a decade!"
19. After a detailed analysis of the legislative development and the judicial pronouncements, including the observations in the aforesaid three cases, the Supreme Court enunciated that despite these being no bar of limitation the claimant must approach the Tribunal within a reasonable time. The observations in paragraph 15 of the judgment are instructive in nature. They read as under:
"15 We are satisfied, that the submission advanced at the hands of the learned counsel for the appellant merits acceptance. The judgments on which the High Court had relied, and on which the respondents have emphasised, in our considered view, are not an impediment, to the acceptance of the submission canvassed on behalf of the appellant. We say so, because in Dhannalal case the question of inordinate delay in approaching the Motor Accidents Claims Tribunal, was not considered. In the second judgment in C. Padma case, it was considered. And in C. Padma case, the first conclusion drawn in SCC p. 718, para 12 was "... if otherwise the claim is found genuine...". We are of the considered view, that a claim raised before the Motor Accidents Claims Tribunal, can be considered to be genuine, so long as it is a live and surviving claim. We are satisfied in accepting the declared position of law, expressed in the judgments relied upon by the learned counsel for the appellant. It is not as if, it can be open to all and sundry, to approach a Motor Accidents Clams Tribunal, to raise a claim for compensation, at any juncture, after the accident had taken place. The individual concerned, must approach the Tribunal within a reasonable time."
(emphasis supplied) WP3912-96.DOC
20. The position which, thus, emerges is that the Tribunal is required to take note of the fact that the legislature in its wisdom chose not to provide any period of limitation for filing a claim petition under the Act. The omission of Sub-section (3) of Section 166, which provided a period of limitation of six months and further introduced a bar to condone the delay beyond the period of six months, however, does not imply that the claimant can approach the Tribunal at any point of time. The claimant has to approach the Tribunal within a reasonable period. The test of reasonability is whether the petition presents a live and surviving claim. Undoubtedly, it would be determined on the facts and circumstances of each case. If the Tribunal finds that the claim is genuine, as observed in the case of C. Padma (supra) the benefit of the omission of the provision prescribing the period of limitation can be extended.
21. In the backdrop of the aforesaid legal position, reverting to the facts of the case, it appears that the Tribunal lost sight of the fact that the Petitioner had filed the claim petition, along with application for condonation of delay, while the Old Act of 1939 was in force. The proviso to Sub-section (3) of Section 110-A therein, did not contain any bar for condonation of delay beyond certain period, as introduced by the Act of 1988. The WP3912-96.DOC Tribunal without adverting to the observations of the Supreme Court in the case of Vinod Raikar (supra) (extracted above), wherein the Supreme Court expressly noted that different considerations would have come into play had the application been filed before the Act of 1988 came into force, and went on to mechanically hold that the said ruling governed the facts of the instant case. This approach vitiated the determination by the Tribunal. Secondly, the Tribunal ought to have noted the changes brought about by the omission of Sub-section (3) of Section 166, especially when the impugned order was passed on 2nd February, 1996. The Tribunal did not advert to the import of the legislative change. Lastly, even otherwise, in view of the subsequent pronouncements in the case of Dhannalal (supra) and C. Padma (supra), the benefit of the omission of the prescription of limitation under Sub-section (3) of Section 166 ought to have been given.
22. As regards the merits of the prayer for condonation of delay, the learned Member of the Tribunal, seems to have approached the aspect of condonation of delay in a rather hyper-technical manner. The Petitioner is admittedly based in Mumbai. The Petitioner claimed that she had sustained grievous injuries and was under treatment for a considerable WP3912-96.DOC period. The Tribunal ought not have discarded the claim of the Petitioner on the score that there was no proof in respect of the claim of the Petitioner.
23. It is trite that an application for condonation of delay should receive liberal construction. Ordinarily, a Court leans in favour of condonation of delay so as to advance the cause of substantial justice. It is more so, when the claim petition is under a beneficial piece of legislation. The learned Member of the Tribunal, in my view, ought to have condoned the delay for the reasons ascribed by the Petitioner. Moreover, by no stretch of imagination, can it be said that, the application has been presented beyond the reasonable period of the accident.
24. The conspectus of the aforesaid consideration and discussion is that the impugned order deserves to be quashed and set aside. The delay in preferring the claim petition is required to be condoned and the claim petition deserves to be entertained and disposed of in accordance with law.
25. Resultantly, the writ petition stands allowed.
The impugned order stands quashed and set aside. The application bearing Miscellaneous M.A.C. No.22 of 1991 stands allowed.
WP3912-96.DOC The delay in preferring the claim petition stands condoned.
The Claim Petition be entertained by the Motor Accident Claims Tribunal, Kolhapur and decided in accordance with law.
26. Rule made absolute in aforesaid terms.
[N. J. JAMADAR, J.]
important new motor vehicle laws that are coming into effect from September 1 2019
important new motor vehicle laws that are coming into effect from September 1.
The amendments to the Motor Vehicle Act were passed by the Parliament recently but most have come into effect from September 1, 2019. This means that driving errors are going to make a huge dent in your monthly budget and some of them may cost you the same or more than your monthly fuel bill.
The transport ministry issued a notification dated August 28, listing out all the laws that have come into effect from September 1, 2019. Here is a list of the important new motor vehicle laws that are coming into effect from September 1, according to the transport ministry's press release.
Additionally, new penalties have been introduced in case of violation of road regulations. The new penalty can be between Rs 500 and Rs 1,000.
New penalty amounts under Motor Vehicles Amendment Act, 2019 from September 1
Source: Transport Ministry's press release
In case of drunken driving, imprisonment up to 6 months and/or a fine of up to Rs 10,000 in case of first time offense. For the second offense, there will be a prison term of up to 2 years and/or a fine of Rs 15,000 will be levied.
You will have to pay penalty of Rs 5,000 in case you are caught driving without licence. The penalty in these cases has been enhanced by 10 times. Previously, the penalty for driving without licence was Rs 500.
Penalty in case of driving despite being disqualified will cost you Rs 10,000 from Rs 500 previously.
Penalty for over-speeding has been enhanced from up to Rs 400 to Rs 1,000. In case of a light motor vehicle it will be Rs 2,000. For medium passenger or goods vehicles and subsequent offence, the penalty can be between Rs 2,000 and Rs 4,000.
If you are caught racing and speeding, you can be imprisoned for up to one month and/or a fine up to Rs 500 will be levied if it is a first time offense. In case of a second offense, though imprisonment will remain same, the penalty can go up to Rs 10,000.
Starting from September 1, travelling without ticket in state transport buses will cost you more. The penalty amount has been increased from up to Rs 200 to Rs 500.
A penalty of Rs 2,000 can also be levied on you in case you disobey government orders and refuse to share the information requested with the authorities. Prior to this, the amount of penalty in such a case was Rs 500.
Unauthorised use of vehicles without licence will cost you Rs 5,000, up from previous penalty amount of Rs 1,000.
Penalty in case of driving when mentally or physically unfit to drive has been increased to Rs 1,000 from Rs 200 for first-time offense. For second and subsequent offenses, the penal amount has been increased from up to Rs 500 to Rs 2,000.
Offenses relating to accidents, from September 1, can lead to imprisonment of up to 6 months and/or fine up to Rs 5,000 for first time offence. For the second offence, imprisonment of up to 1 year and/or a fine up to Rs 10,000 will be levied.
From September 1, new penalties have been prescribed for carrying of excess passengers, failure to use safety belt and violation of rules in seating of children, violation of safety measures for motor cycle drivers and pillion riders, refusal to stop and submit vehicle for weighing, use of phones in silent zones and failure to allow free passage to emergency vehicles.
Causing obstruction in free flow of traffic can lead to penalty of Rs 500 up from Rs 50 earlier.
However, if you apply for renewal after one year of expiry of licence then you will be required to undertake the driving licence test once again.
As per newly inserted section, 199A and 199B of the Act, you will be fined a sum of Rs 25,000 and face imprisonment of up to three years. As for the minor child, he will not be able to get his learner's licence till the age of 25. As per the Act, there will be an annual increase of these fines by up to 10 percent.
The transport ministry issued a notification dated August 28, listing out all the laws that have come into effect from September 1, 2019. Here is a list of the important new motor vehicle laws that are coming into effect from September 1, according to the transport ministry's press release.
ADVERTISEMENT
- Enhancement of penalties
Additionally, new penalties have been introduced in case of violation of road regulations. The new penalty can be between Rs 500 and Rs 1,000.
ADVERTISEMENT
New penalty amounts under Motor Vehicles Amendment Act, 2019 from September 1
Penalty | Old Amount | New Amount |
Penalty for offenses where no penalty is specifically provided | Rs 100 for first offense and Rs 300 for second/subequent offense | Rs 500 for first time offense, Rs 1,500 for subsequent offense |
Violation of road regulations | - | Rs 500 to Rs 1,000 |
Traveling without Ticket | Rs 200 | Rs 500 |
Disobedience of orders of Authority and refusal to share information | Rs 500 | Rs 2,000 |
Unauthorised use of vehicles without license | Rs 1,000 | Rs 5,000 |
Driving without license | Rs 500 | Rs 5,000 |
Driving despite disqualification | Rs 500 | Rs 10,000 |
Over-speeding | Rs 400 | Rs 1000 - Rs 2000 for light motor vehicle, Rs 2,000 - Rs 4,000 for medium passenger or goods vehicles and impounding of driving license for second/subsequent offence. |
Dangerous Driving | - | Imprisonment of 6 months to 1 year and/or fine of Rs. 1000- Rs. 5000 for first offence and imprisonment up to 2 years and/or fine up to Rs. 10000 for second offence. |
Drunken Driving | - | Imprisonment up to 6 months and/or fine up to Rs. 10000 for first offence and imprisonment up to 2 years and/or fine of Rs. 15000 for second offence. |
Driving when mentally or physically unfit to drive for | Rs 200 for first offense, Rs 500 for second/subsequent offense | First offence - Rs. 1000 and second/subsequent offence - Rs.2000 |
Offences relating to accident | - | Imprisonment of up to 6 months and/or fine up to Rs. 5000 for first offence and imprisonment up to 1 year and/or fine up to Rs. 10000 for second offence. |
Racing and speeding | - | Imprisonment of up to 1 month and/or fine up to Rs. 500 for first offence and imprisonment up to 1month and/or fine up to Rs. 10000 for second offence. |
Driving uninsured vehicle | fine of Rs. 1000 and/or punishment up to 3 months | Rs. 2000 and/or imprisonment up to 3 months for the first offence and fine of Rs. 4000 and/or imprisonment up to 3 months for the second offence. |
Taking vehicle without lawful authority and seizing motor vehicle by force | Rs 500 | Rs. 5000 |
Causing obstruction to free flow of traffic | Rs 50 | Rs. 500 |
ADVERTISEMENT
Stricter penalty laws will become applicable in case of dangerous driving. First time offenders will face imprisonment of six months to one year and/or fine of between Rs 1,000 and Rs 5,000. For the second offence, the offender will be imprisoned for up to 2 years and/or will have to pay a fine of up to Rs 10,000.In case of drunken driving, imprisonment up to 6 months and/or a fine of up to Rs 10,000 in case of first time offense. For the second offense, there will be a prison term of up to 2 years and/or a fine of Rs 15,000 will be levied.
ADVERTISEMENT
Driving an uninsured vehicle can actually land you in jail from September 1. According the new Motor Vehicles Act, you can be penalised an amount of Rs 2,000 and/or imprisoned for up to 3 months for the first time you are caught driving an uninsured vehicle. For the second offense, a fine of Rs 4,000 and/or imprisonment of up to 3 months.You will have to pay penalty of Rs 5,000 in case you are caught driving without licence. The penalty in these cases has been enhanced by 10 times. Previously, the penalty for driving without licence was Rs 500.
Penalty in case of driving despite being disqualified will cost you Rs 10,000 from Rs 500 previously.
Penalty for over-speeding has been enhanced from up to Rs 400 to Rs 1,000. In case of a light motor vehicle it will be Rs 2,000. For medium passenger or goods vehicles and subsequent offence, the penalty can be between Rs 2,000 and Rs 4,000.
If you are caught racing and speeding, you can be imprisoned for up to one month and/or a fine up to Rs 500 will be levied if it is a first time offense. In case of a second offense, though imprisonment will remain same, the penalty can go up to Rs 10,000.
Starting from September 1, travelling without ticket in state transport buses will cost you more. The penalty amount has been increased from up to Rs 200 to Rs 500.
A penalty of Rs 2,000 can also be levied on you in case you disobey government orders and refuse to share the information requested with the authorities. Prior to this, the amount of penalty in such a case was Rs 500.
Unauthorised use of vehicles without licence will cost you Rs 5,000, up from previous penalty amount of Rs 1,000.
Penalty in case of driving when mentally or physically unfit to drive has been increased to Rs 1,000 from Rs 200 for first-time offense. For second and subsequent offenses, the penal amount has been increased from up to Rs 500 to Rs 2,000.
Offenses relating to accidents, from September 1, can lead to imprisonment of up to 6 months and/or fine up to Rs 5,000 for first time offence. For the second offence, imprisonment of up to 1 year and/or a fine up to Rs 10,000 will be levied.
From September 1, new penalties have been prescribed for carrying of excess passengers, failure to use safety belt and violation of rules in seating of children, violation of safety measures for motor cycle drivers and pillion riders, refusal to stop and submit vehicle for weighing, use of phones in silent zones and failure to allow free passage to emergency vehicles.
Causing obstruction in free flow of traffic can lead to penalty of Rs 500 up from Rs 50 earlier.
- Expiry of driving licence
However, if you apply for renewal after one year of expiry of licence then you will be required to undertake the driving licence test once again.
- Change in residence address
- If your minor kid is held for driving the motor vehicle
As per newly inserted section, 199A and 199B of the Act, you will be fined a sum of Rs 25,000 and face imprisonment of up to three years. As for the minor child, he will not be able to get his learner's licence till the age of 25. As per the Act, there will be an annual increase of these fines by up to 10 percent.
Subscribe to:
Posts (Atom)